Powieść, którą męczyłam od ponad miesiąca (z przerwami na inne książki, oczywiście). Dlaczego tak długo zajęło mi przeczytanie tej średniej długości publikacji?

Wynika to głównie ze specyficznej budowy książki- prawie wcale nie zawiera ona dialogów, co, przynajmniej mnie, przeszkadzało w dość znaczącym stopniu. Cała treść „Miłości w czasach zarazy” jest zatem jednym, długim, niekończącym się opisem narratora, który wie wszystko o każdej osobie, przewijającej się w powieści. To kolejna rzecz, która mnie nieco denerwowała- wdawanie się w najdrobniejsze szczegóły z życia postaci nie odgrywających zbyt wielkiej roli w fabule. Oczywiście, wszystko zależy od tego, jak na to patrzeć i od ogólnych upodobań czytelnika. Znam osoby, które uznałyby to za zaletę powieści- muszę przyznać, że takie szczegółowe opowiadanie tworzy interesujący klimat- ma się wrażenie, że to wszystko wydarzyło się naprawdę, autor ukazuje nam kawałek świata, znacznie wykraczający poza wszystkie wątki fabuły, jednak, na dłuższą metę, było to dla mnie dość męczące.

Niezmiernie irytowała mnie postać Ferminy Dazy, jej zachowanie, słowa, zwyczaje i decyzje, zupełnie nie rozumiem, jak Florentino Ariza mógł się w niej aż tak zadurzyć.

Przejdźmy teraz do zalet. Piękny język autora i niewątpliwie zachwycające opisy przyrody zdecydowanie przypadną do gustu miłośnikom tego typu książek. Pomysł na historię jest niezmiernie ciekawy i całkiem dobrze zrealizowany. Wydaje się niemożliwością czekać pięćdziesiąt jeden lat na czyjąś miłość, ale przedstawione jest to tak realistycznie, można powiedzieć boleśnie realistyczne, że uwierzyłam w każdy szczegół. Ciekawe były postaci kochanek Florentina Arizy, każda inna i niezwykła. Zakończenie również bardzo mi się podobało, choć autor kazał mi czekać na nie zdecydowanie za długo… I nawet, jeśli to jest „romans wszechczasów”, zdecydowanie nie chciałabym, by spotkało mnie coś podobnego.

Podsumowując, „Miłość w czasach zarazy” to wspaniała książka, ale dość męcząca swoim brakiem dialogów i szczegółowością. Przyznam się, że zupełnie inaczej wyobrażałam sobie tę historię, odkąd dowiedziałam się, o czym jest ta książka. Nie powiem, że powieść mnie rozczarowała, jednak miałam wobec niej nieco inne oczekiwania.

Powieść, którą męczyłam od ponad miesiąca (z przerwami na inne książki, oczywiście). Dlaczego tak długo zajęło mi przeczytanie tej średniej długości publikacji?

Wynika to głównie ze specyficznej budowy książki- prawie wcale nie zawiera ona dialogów, co, przynajmniej mnie, przeszkadzało w dość znaczącym stopniu. Cała treść „Miłości w czasach zarazy” jest zatem jednym,...