Jest wiele domów na ulicy, a ulica w dzielnicy, a dzielnica willowa. I każdy dom inny, każdy się wyróżnia. A to dachówką, a to płotkiem, a to bramą do garażu, a to fikuśnym wykuszem. Czy możemy coś powiedzieć o gospodarzu przyglądając się temu jak mieszka, tak od zewnątrz, od murów i dachu? Zapewne. Coś możemy. Ale czy możliwym jest odgadniecie całej historii zamieszkującej w nim rodziny, tak przez okno, przez komin? Raczej nie. Tyle opowieści ile domów.

Astrid poznała kilka historii, wytatuowała je sobie na ciele , zabliźniły się w niej grubymi płatami skóry. Z każdego domu, od każdego człowieka coś dostała. Ulepiła się na nowo, zbudowała szkielet, obrosła w muszle i kwiaty oleandra, uwodzicielskie i trujące. Czy zdajemy sobie sprawę z tego, czym obdarowujemy innych?

Kiedyś obejrzałam film. Dotknął mnie, poruszył. Zrobił to na tyle mocno, że długo musiałam czekać na zapoznanie się z pierwowzorem, z powieścią. Chciałam jak najwięcej zapomnieć, chciałam świeżego spojrzenia. Nie doczekałam się, obraz odcisnął swój trwały ślad. To nic jednak nie szkodzi książce. Ona uzupełnia, dopowiada. Teraz wiem wszystko;)

Jest wiele domów na ulicy, a ulica w dzielnicy, a dzielnica willowa. I każdy dom inny, każdy się wyróżnia. A to dachówką, a to płotkiem, a to bramą do garażu, a to fikuśnym wykuszem. Czy możemy coś powiedzieć o gospodarzu przyglądając się temu jak mieszka, tak od zewnątrz, od murów i dachu? Zapewne. Coś możemy. Ale czy możliwym jest odgadniecie całej historii zamieszkującej...