W młodości pociągał mnie gotyk, mrok, tematyka śmierci. Być może podeszłam do "Powieści..." ze zbyt wygórowanymi oczekiwaniami. Chociaż pomysł na każdą z opowieści był bardzo dobry, żałuję, że Krasiński nie wykorzystał ich potencjału. Dużo bliżej im do literatury romantycznej, gdyż w każdej z nich mamy wątek niespełnionej, nieszczęśliwej miłości. Jeżeli miała w nich dominować groza i mrok, to w moim odczuciu bardziej poprzez poruszenie tematów tabu tamtego okresu, niż faktycznie zbudowane narracją czy opisem otoczenia napięcie.
A historia o "Mściwym Karle" do złudzenia przypomina legendy o Elizabeth Bathory.

W młodości pociągał mnie gotyk, mrok, tematyka śmierci. Być może podeszłam do "Powieści..." ze zbyt wygórowanymi oczekiwaniami. Chociaż pomysł na każdą z opowieści był bardzo dobry, żałuję, że Krasiński nie wykorzystał ich potencjału. Dużo bliżej im do literatury romantycznej, gdyż w każdej z nich mamy wątek niespełnionej, nieszczęśliwej miłości. Jeżeli miała w nich...

"Powieści Gotyckie" Krasińskiego wpadły w moje ręce dopiero w dniu dzisiejszym, bardzo żałuję, chociaż powieści to duża nadinterpretacja, raczej nowele. Trzy krótkie opowiadania są po prostu genialne, trudno wybrać mi jedno najlepsze, na dodatek wszystkie trzy kończą się tak jak lubię, dramatycznie.

"Grób Rodziny Reichstalów" opowiada o pięknej niewieście Minnie, w której zakochuje się Wallenstein, ta jednak odrzuca jego zaloty, niestety zostaje zmuszona do ożenku przez swojego ojca Adalberta gdyż tak jest zapisane w gwiazdach, ta w tajemnicy przed rodzicielem wysyła prośbę o ratunek do swojego starszego brata Alana, by ten wyrwał ją z rąk niedoszłego męża, niestety spóźnia się, w efekcie dochodzi do śmierci Minny. A co było dalej dowiecie się sięgając po książkę. Jest to najdłuższe opowiadanie ze wszystkich.

Nowela "Mściwy Karzeł i Masław, Książę Mazowiecki" traktuje o rycerzu Jordanie z Bordan, który próbuje dostać się do bram zamku, by spotkać się ze swą ukochaną Zbisławą, jednak daremnie, nie zostaje wpuszczony, gdyż Pani zamku Johanna z Gozdawy spodziewa się wizyty potężnego Masława, a wrota rozewrą się tylko przed nim. Gdy już ma odejść z kwitkiem wpada na znajomego karła Gondo, który wciąga go do swojego planu zemsty na właścicielce posiadłości.

Trzecie i ostatnie opowiadanie "Zamek Wilczki" opisuje dzieje losu starosty Henryka Wilczka, poślubia on Jadwigę, płodzi potomka, a następnie jedzie na wojnę z Turkami i wszelki ślad po nim ginie. Mijają lata a na majątek Wilczka czyha Wojnat i próbuje zdobyć rękę domniemanej wdowy po Henryku.

Co rusz utwierdzam się, że Polacy też potrafią pisać świetne "powieści" grozy, chociażby Stefan Grabiński, Władysław Reymont czy Anna Olimpia Mostowska (tej jeszcze nie miałem okazji przeczytać, ale wkrótce to się zmieni, bo czekam na paczkę z jej utworami). Krasiński dołącza do tego zacnego grona.

Tak jak w wypadku nowelki "Doktor Jekyll i Pan Hyde" opowiadania są zdecydowanie za krótkie i chciałoby się przeczytać znacznie więcej, czuć lekki niedosyt. Nie pogniewałbym się gdyby Zygmunt Krasiński poświęcił dużo więcej czasu "Powieścią Gotyckim", ale przyznaje genialny debiut literacki, nie na darmo wybrano go wieszczem, wyznając szczerze, jest moim ulubionym z wielkiej trójcy.

Nachodzi mnie taka oto refleksja, książka z serii "Klasyka Mniej Znana", powinna brzmieć "Klasyka Bardzo Dobrze Znana".

"Powieści Gotyckie" Krasińskiego wpadły w moje ręce dopiero w dniu dzisiejszym, bardzo żałuję, chociaż powieści to duża nadinterpretacja, raczej nowele. Trzy krótkie opowiadania są po prostu genialne, trudno wybrać mi jedno najlepsze, na dodatek wszystkie trzy kończą się tak jak lubię, dramatycznie.

"Grób Rodziny Reichstalów" opowiada o pięknej niewieście Minnie, w...

"Grób rodziny Reichstalów" - najlepsze opowiadanie zbioru i choć lekko przewidywalne, to i tak czyta się bardzo dobrze;

"Mściwy karzeł...", "Zamek Wilczki" - niestety, ale mimo obiecującego konceptu (zwłaszcza jeśli chodzi o opowiadanie o Masławie) to są to niestety jedynie króciutkie nowelki, coś jakby zarys większych pomysłów. A szkoda, bo oba teksty są bardzo klimatyczne i aż chciałoby się je czytać dalej.

"Grób rodziny Reichstalów" - najlepsze opowiadanie zbioru i choć lekko przewidywalne, to i tak czyta się bardzo dobrze;

"Mściwy karzeł...", "Zamek Wilczki" - niestety, ale mimo obiecującego konceptu (zwłaszcza jeśli chodzi o opowiadanie o Masławie) to są to niestety jedynie króciutkie nowelki, coś jakby zarys większych pomysłów. A szkoda, bo oba teksty są bardzo...