Zwariowana, oderwana od rzeczywistości, bajkowa, wzruszająca. Nie wiem jeszcze co powiedzieć o tej książce.
Na pewno dziwna i inna od wszystkich.
Skojarzenie z Mary Poppins?
Po przeczytaniu notki o autorze, którym jest Romain Puertolas, przestało mnie to dziwić. Czego ten człowiek nie robił w swoim życiu! I wydaje się, że te swoje różnorodne doświadczenia zawarł w książce. Musi to też być człowiek o wielkim sercu i wrażliwości. Inny nie mógłby napisać takiej opowieści.

Czasami te odrealnione pomysły pisarza aż nieco mi przeszkadzały, ale tu po prostu trzeba wyłączyć rozum i podczas czytania dać się ponieść sercu.
Nawet mi się spodobała, ale taką książkę mogę przeczytać tylko raz na dłuższy czas.

Zwariowana, oderwana od rzeczywistości, bajkowa, wzruszająca. Nie wiem jeszcze co powiedzieć o tej książce.
Na pewno dziwna i inna od wszystkich.
Skojarzenie z Mary Poppins?
Po przeczytaniu notki o autorze, którym jest Romain Puertolas, przestało mnie to dziwić. Czego ten człowiek nie robił w swoim życiu! I wydaje się, że te swoje różnorodne doświadczenia zawarł w...

Och, jak ja ryczałam po tej książce. Wszystkiego bym się spodziewała, ale nie tego, że autor tak wprowadzi czytelnika w maliny. Zabawna, wzruszająca, niepowtarzalna.

Och, jak ja ryczałam po tej książce. Wszystkiego bym się spodziewała, ale nie tego, że autor tak wprowadzi czytelnika w maliny. Zabawna, wzruszająca, niepowtarzalna.

Na samym początku myślałam, iż jest to książka dla dzieci- zwykła opowieść o pozytywnie zakręconej kobiecie, która ma jeden cel- dotrzeć do ukochanej osoby. Na szczęście się myliłam. Masa inspirujących, ale śmiesznych cytatów oraz nieprawdopodobne historie- to wszystko znajdziesz w tej książce. O zakończeniu nie wspomnę- przekonaj się sam. :)

Na samym początku myślałam, iż jest to książka dla dzieci- zwykła opowieść o pozytywnie zakręconej kobiecie, która ma jeden cel- dotrzeć do ukochanej osoby. Na szczęście się myliłam. Masa inspirujących, ale śmiesznych cytatów oraz nieprawdopodobne historie- to wszystko znajdziesz w tej książce. O zakończeniu nie wspomnę- przekonaj się sam. :)

Bardzo fajna, przyjemna książka z pomysłowym zakończeniem.

Bardzo fajna, przyjemna książka z pomysłowym zakończeniem.

Miła bajka dla dorosłych. Styl pisania Autora niezmienny, z anegdotami, cytatami i odniesieniami. Konwencja lekko oniryczna, ale jak zawsze pouczająca i z morałem, poruszająca.

Miła bajka dla dorosłych. Styl pisania Autora niezmienny, z anegdotami, cytatami i odniesieniami. Konwencja lekko oniryczna, ale jak zawsze pouczająca i z morałem, poruszająca.

Tematyka ważna, wydarzenia wzruszające... ale jednak coś mi w tej książce nie odpowiada. Może to język, może sposób opowiadania. Trudno mi powiedzieć. Warto sięgnąć po tę powieść, ale mnie osobiście raczej ona zmęczyła niż porwała.

Tematyka ważna, wydarzenia wzruszające... ale jednak coś mi w tej książce nie odpowiada. Może to język, może sposób opowiadania. Trudno mi powiedzieć. Warto sięgnąć po tę powieść, ale mnie osobiście raczej ona zmęczyła niż porwała.

Książka „lekka” niczym chmura wielkości Wieży Eiffla, którą połknęła mała Zahera… Niewątpliwie jest to powieść niezwykła, pełna uroku i dobrego humoru, pomimo nieco „pochmurnego” tematu… Ktoś kto po raz pierwszy sięga po tytuł Romain’a Puertolas’a może czuć się nieco zawiedziony, ponieważ forma literacka jaką stosuje autor znacznie różni się od typowego stylu, w którym powstaje większość powieści o obyczajowym charakterze. Jego publikacje są jak zwykle pełne fantazji, napisane nadzwyczaj płynnie i co najważniejsze potrafią zaskoczyć odbiorcę. Nie jest to może literatura z górnej półki, ale na pewno to idealna pozycja dla kogoś, kto chce się w głos od czasu do czasu roześmiać, ale również podumać nad złośliwościami losu… „O dziewczynce, która połknęła chmurę…” można by powiedzieć wiele… Z całą pewnością jest ona poruszającą, poetycką lekcję miłości. Miłości, która uskrzydla dosłownie i w przenośni. Jest też doskonałą lekcją wiary.

Jej główną bohaterką jest Providence Dupois, która za wszelką cenę musi dostać się do Afryki. W Marrakeszu bowiem znajduje się jej chora na mukowiscydozę córka Zahera. Listonoszka z Paryża ma zamiar przywieźć ją stamtąd do Europy, gdzie będzie miała znacznie lepszą opiekę, a być może nawet zdołają z niej wyciągnąć tą „ogromną, uciążliwą chmurę”, która niszczy jej małe płuca. W historii tej nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że nagle ruch powietrzny w całej Europie zostaje sparaliżowany przez niespodziewany wybuch islandzkiego wulkanu… Providence w akcie największej desperacji ma zamiar dosłownie nauczyć się latać niczym ptak, by dotrzymać złożonej córce obietnicy…. W tym momencie akcja nabiera zawrotnego tempa… Przekonajcie się sami jak zakończy się jej szalona przygoda.

Polecam tą zwariowaną, bardzo żywiołową powieść napisaną w duchu dziecięcej baśni, która mimo wszystko kończy się swego rodzaju happy endem.

Książka „lekka” niczym chmura wielkości Wieży Eiffla, którą połknęła mała Zahera… Niewątpliwie jest to powieść niezwykła, pełna uroku i dobrego humoru, pomimo nieco „pochmurnego” tematu… Ktoś kto po raz pierwszy sięga po tytuł Romain’a Puertolas’a może czuć się nieco zawiedziony, ponieważ forma literacka jaką stosuje autor znacznie różni się od typowego stylu, w którym...

Dla lubiących komediową fantastykę....
Dla mnie......infantylna. Tak na prawdę kwintesencją jest pierwsze i ostatnie 20 stron,......resztę przejrzałam.
Może takie książki komuś są potrzebne......Niestety mnie nużą.

Dla lubiących komediową fantastykę....
Dla mnie......infantylna. Tak na prawdę kwintesencją jest pierwsze i ostatnie 20 stron,......resztę przejrzałam.
Może takie książki komuś są potrzebne......Niestety mnie nużą.

Powiem szczerze, że zaintrygował mnie tytuł, po czym nie zastanawiając się kupiłam książkę w ciemno i... zirytowałam się. Zirytowałam się na początku tym, że Puertolas karmi mnie jakąś dziecinną papką z coraz bardziej szalonymi i nieprawdopodbnymi zdarzeniami. Część z opisów była tak nierealna (np. wygląd Mistrza Fuj, rzeczy robione z pewnego specjalnego składnika),że aż nieznośna. Trudna do uwierzenia rzeczywistość, ale w porządku. Zaakceptowałam i tak się zachłysnęłam tą historią, że kiedy okazało się, że... no właśnie - musicie koniecznie ją przeczytać, żeby zaskoczyła was niezwykła puenta, bo ja otwierałam usta ze zdziwienia (chcielibyście mnie widzieć czytającą te fragmenty w tramwaju).

Bo to nie jest zwyczajna bajeczka o latającej kobiecie. To opowieść szkatułkowa z trzema poziomami narracji. To opowieść o bólu i próbie przekształcenia go na bardziej znośny grunt. Wreszcie: to opowieść ze scenami zarówno zabawnymi, jak i wzruszającymi, choć wydawało mi się, że niektóre rzeczy opisane były nieco nieudolnie, a nawet prostacko (może to też wina tłumaczenia). Dzieciom na pewno nie polecam, bo książka ta ma parę ostrych momentów i dosadnych słów.

Mnie się ta pozycja spodobała - płakałam w paru momentach to ze śmiechu, to innym razem ze wzruszenia.

Powiem szczerze, że zaintrygował mnie tytuł, po czym nie zastanawiając się kupiłam książkę w ciemno i... zirytowałam się. Zirytowałam się na początku tym, że Puertolas karmi mnie jakąś dziecinną papką z coraz bardziej szalonymi i nieprawdopodbnymi zdarzeniami. Część z opisów była tak nierealna (np. wygląd Mistrza Fuj, rzeczy robione z pewnego specjalnego składnika),że aż...

Dosłownie ją połknęłam jak dziewczynka chmure.Zapomnialam o oddechu, takie ma tempo :-).Genialne pióro Romain.Czekam na kolejne pozycje tego autora.

Dosłownie ją połknęłam jak dziewczynka chmure.Zapomnialam o oddechu, takie ma tempo :-).Genialne pióro Romain.Czekam na kolejne pozycje tego autora.