Zaopatrzcie się w koc oraz gorącą kawę lub herbatę, bo "Ścieżki przeszłości" to książka idealna na jesienny wieczór, od której nie sposób się oderwać. Powieść jest kontynuacją "Ścieżek życia". Uwielbiam twórczość Pani Edyty Kowalskiej. Wspaniałe opisy sprawiają wrażenie, że jest się w centrum wydarzeń.

Powieść składa się z dwóch części. W pierwszej części poznajemy losy babci Julii - Weronki. Na początku wspomina ona swoją babcię, następnie , gdy wybucha II wojna światowa, Weronka ma trzynaście lat, widzi, jak Niemcy podpalają jej dom rodzinny, zabijają matkę i młodszego brata. "Dopiero po pewnym czasie dziewczyna dowiedziała się, że z jedenastu rodzin pożar przetrwała ona jedna." Po tej tragedii dziewczyna trafia pod opiekę nauczycielki Leny i zamieszkuje z nią, jej mężem (wrogo nastawionego do Weronki) oraz ich dziećmi - Agnieszką i Bronkiem. Wskutek ciężkich przeżyć Weronka traci mowę i długo potrwa, nim ją ponownie odzyska. Jej życie wypełniają zajęcia domowe oraz nauka gry na skrzypcach. Czas upływa, Weronka zakochuje się we Franciszku, ale los jeszcze coś dla niej szykuje.

Weronka i Franek, chcąc zapewnić sobie spokojniejsze życie, zmieniają dane osobowe i jako Janina i Michał Lipiec opuszczają Polskę. Udają się do Danii, lecz i tam los będzie dla nich okrutny. Mimo wszystko Janina musi wierzyć, że kiedyś wszystko się zmieni.
"Czasem nam się wydaje, że życie nie ma sensu, straciło blask i jasność. I wtedy nagle gdzieś w oddali pojawia się nikły promyk światła. Pamiętaj, kiedy go zobaczysz, musisz iść do niego, żeby nie zgasł."
"(...) żyjąc, nadal można kochać tych, których już nie ma. Myśleć o nich, pamiętać ich."
"Zawalcz o siebie i o swoją przyszłość."

Druga część powieści to współczesność. Julia dostaje tajemnicze zaproszenie do Danii. Część rodziny sugeruje, że może chodzi o spadek po babci. Przy okazji ujawnia się pazerność kuzynki Julii. Julia decyduje się na wyjazd. W jego trakcie musi zmierzyć się z tajemniczą przeszłością babci Janiny. Co odkryje Julia i czy wpłynie to na jej życie? - odpowiedź znajdziecie w książce.

"Ścieżki przeszłości" to powieść o rzeczach pięknych, ale i też trudnych, powieść o przeróżnych rodzajach miłości, o różnych wyborach mających wpływ na przyszłość i zarazem na życie innych osób, o próbach zmagania z losem, o cierpieniu, ale i też o nadziei.

"Najważniejsze, aby nawet w czerni potrafić odnaleźć plamkę błękitu."
"Swojego szczęścia nie można budować na nieszczęściu innych. We wszechświecie jest równowaga i prędzej czy później zło, które wyrządziliśmy, powraca do nas. Miłości nie można kupić. Na prawdziwą miłość trzeba sobie zasłużyć."
"Ścieżki przeszłości czasami zataczają kręgi, z którymi wcześniej lub później musisz się zmierzyć (...). Kiedy stawisz im czoło i zrozumiesz je, łatwiej będzie ruszyć w dalszą drogę."

Tak jak w przypadku pierwszej części, mogę i tu napisać, że powieść jest cudownie wydana - piękna, twarda oprawa, bardzo dobrej jakości papier, białe kartki z ładną, dużą czcionką, zachęcają do zagłębienia się w jej strony.

Dzięki najnowszej powieści Pani Edyty przyjemnie spędzicie czas, a lektura skłoni Was do przemyśleń ważnych tematów, bo książka jest bardzo życiowa. Dzięki stylowi autorki, wraz z bohaterami, przeżyjecie wachlarz emocji. Mam cichą nadzieję, że w przyszłości powstaną kolejne tomy, bo wiele wątków intryguje.

Zaopatrzcie się w koc oraz gorącą kawę lub herbatę, bo "Ścieżki przeszłości" to książka idealna na jesienny wieczór, od której nie sposób się oderwać. Powieść jest kontynuacją "Ścieżek życia". Uwielbiam twórczość Pani Edyty Kowalskiej. Wspaniałe opisy sprawiają wrażenie, że jest się w centrum wydarzeń.

Powieść składa się z dwóch części. W pierwszej części poznajemy losy...