Czytając ten zbiór doświadczyłem czegoś na wzór paradoksu: tak jak Herbert mierzył się ze swoim wyobrażeniem Grecji, tak ja mierzę się (od kilku dni i kilku książek) ze swoim wyobrażeniem Herberta, utrwalonym w szkole, na studiach, w rozmowach, opiniach.. Z pewnym lękiem, obawą przed tym, że ideał, jak to zazwyczaj bywa, daleki będzie od brutalnej rzeczywistości.. I spotyka mnie to samo co autora spotkało w czasie jego podróży do świata kolebki kultury europejskiej.
Kolejna myśl, to pewna doza smutku spowodowana aktualnością tekstu "Sprawa Samos" (Sprawa Czechosłowacji w momencie powstania, spraw Krymu dzisiaj..).. I znów nie potrafię zrozumieć, jakim cudem zdołał Herbert opublikować ten tekst w latach 70'tych: albo cenzorzy byli do reszty durni, albo zdarzali się tam ludzie z (jakim takim) sumieniem.
Na koniec jeszcze jedna uwaga: kiedyś ktoś mi powiedział, że życie jest zbyt krótkie na czytanie dobrych książek, trzeba się skupić na bardzo dobrych - a więc czytajmy książki Herberta z czystym sumieniem..

Czytając ten zbiór doświadczyłem czegoś na wzór paradoksu: tak jak Herbert mierzył się ze swoim wyobrażeniem Grecji, tak ja mierzę się (od kilku dni i kilku książek) ze swoim wyobrażeniem Herberta, utrwalonym w szkole, na studiach, w rozmowach, opiniach.. Z pewnym lękiem, obawą przed tym, że ideał, jak to zazwyczaj bywa, daleki będzie od brutalnej rzeczywistości.. I spotyka...