Piękna, ciepła, momentami wzruszająca, czasem zabawna i ironiczna powieść, której bohaterami są starsza kobieta mieszkająca na Krymie oraz jej liczna rodzina.

Na bieżąco poznajemy życie Medei i jej bliskich, jednak znaczna część akcji dotyczy przeszłości, gdyż narrator zaznajamia nas z kolejami losu i najważniejszych, i drugoplanowych postaci.
I to właśnie te retrospekcje są - moim zdaniem - najciekawsze. Sięgają one odległych czasów, nawet końca XIX wieku, dzięki czemu powieść przypomina rodzinną sagę.

Autorka z właściwą sobie wnikliwością i znajomością ludzkiej psychiki opowiada przejmujące, ale i zabawne historie, które w pewnym momencie łączą się w całość. Wielość ciekawych wątków sprawia, że czyta się tę książkę jednym tchem, chociaż z drugiej strony liczne i nieraz skomplikowane koligacje rodzinne nieco utrudniają szybką lekturę (trzeba skupić się na powiązaniach i zapamiętaniu wielu imion oraz nazwisk).

Na uwagę zasługuje portret Medei - kobiety doświadczonej przez życie, ale nie pozbawionej pogody ducha, życiowego optymizmu i fizycznej energii. Gdy stopniowo poznajemy jej przeszłość i burzliwe przeżycia oraz bolesne doznania, nabieramy dla tej postaci coraz większego szacunku i ogromnej sympatii.

Polecam wszystkim, którzy lubią sagi i życiowe historie naznaczone przez wielką historię, w dodatku opowiedziane pięknym literackim językiem, w którym subtelny humor i ironia przeplatają się z powagą, smutkiem i nostalgią.

Piękna, ciepła, momentami wzruszająca, czasem zabawna i ironiczna powieść, której bohaterami są starsza kobieta mieszkająca na Krymie oraz jej liczna rodzina.

Na bieżąco poznajemy życie Medei i jej bliskich, jednak znaczna część akcji dotyczy przeszłości, gdyż narrator zaznajamia nas z kolejami losu i najważniejszych, i drugoplanowych postaci.
I to właśnie te...