Kiedy usłyszałam o pojawieniu się nowej książki Browna, z wielką niecierpliwością oczekiwałam aż trafi w moje ręce. Wiecie jak jest: gorąca herbata, milutki kocyk i wielkie oczekiwania co do rozpoczynającej się przygody. I na początku rzeczywiście tak było. Ciekawe miejsca, tajemniczy naukowiec i jego wielkie dzieło. Pole dla profesora od symboli niemal nieograniczone. Niestety, im dalej w las (książkę), tym mniej mnie ona ekscytowała. Znów mamy utarty szablon: Langdon, piękna kobieta, tarapaty w które oboje się wplątali i ucieczka. Mam wrażenie, że autor zamiast na symbolach i rozwiązywaniu tajemnic, już od kilku książek skupia się na akcji (policja, pościgi, intrygi itp.). Jestem rozczarowana mierną ilością symboli i zagadek, z którą musiał się zmierzyć Langdon. Powiedzmy, że końcówka ratuje jakoś książkę, ale na pewno nie można tego porównać do "Kodu" czy "Aniołów". Moim zdaniem "Inferno" było ostatnią jego książką, którą czytałam z faktycznym zainteresowaniem. Nie chcę tu powiedzieć, że książka jest zła, bo nie jest. Czyta się szybko, łatwo i miejscami wciąga, ale to już nie jest to, czego oczekiwałam po Brownie. I jeszcze jeden żal na koniec, mianowicie to irytujące miejscami skakanie z tematu na temat (czy z osoby na osobę), króciutkie rozdzialiki, wtrącenia, drobiazgowe opisy, nie zawsze istotne dla fabuły. A, znalazłam plus dla książki: doskonałe przygotowanie autora jeśli chodzi o opis i historię wymienianych budynków i miejsc, w których działa się akcja.

Kiedy usłyszałam o pojawieniu się nowej książki Browna, z wielką niecierpliwością oczekiwałam aż trafi w moje ręce. Wiecie jak jest: gorąca herbata, milutki kocyk i wielkie oczekiwania co do rozpoczynającej się przygody. I na początku rzeczywiście tak było. Ciekawe miejsca, tajemniczy naukowiec i jego wielkie dzieło. Pole dla profesora od symboli niemal nieograniczone....