Zanim zaczniecie czytać, chciałbym wam powiedzieć dwie rzeczy: że pragnę prawdy. I że kłamię. Bez wątpienia kłamie! Sprawnie manipuluje fikcyjnym światem, który stworzyła. Gorliwie podążałam za prawdą, lecz Tana French nie ułatwia. Nie ułatwia, zwłaszcza gdy na arenę wychodzą nowe twarze, które można odkrywać...


Bunt. Trójka dwunastolatków w akcie młodzieńczego buntu postanawia wejść do lasu. Od zawsze uważali las za znajome, bezpieczne miejsce. Uważali tak do dnia, gdy z leśnej buntowniczej zabawy wychodzi tylko jeden żywy chłopiec. Zakrwawione ubrania, wyziębione ciało i brak ciał pozostałej dwójki przyjaciół...

Dwadzieścia lat później. Na wykopaliskach znaleziono zwłoki dwunastoletniej Katy Devlin. Ciało odnaleziono w okolicy, gdzie zaginęła para przyjaciół. Przypadek?

Żywy obraz wspomnień. Na czele akcji staje detektyw Rob Ryan. To jedyny ocalały, który dwadzieścia lat wcześniej wyszedł żywy w lasu. Rob ambitnie ukrywa wydarzenia z przeszłości przed światem, po czym prowadzi śledztwo, które okazuje się osobistym przekleństwem...

Wieloraki dobór bohaterów. Tana French stworzyła bohaterów, których skomplikowane charaktery kreują jeden wspólny element układanki. Uderzają swoją naturalnością, stopniowo wyrzucają z siebie kluczowe detektywistyczne podejście do sprawy. Rob i Cassie. Bohaterowie, którzy tworzą muzyczny duet słów. Autorka idealnie wcieliła ich w rolę, którą gruntownie ciągną przez całe mordercze zamieszanie.

Koleje losu. Absolutnie nie spieszy się, by pokazać wydarzenia z przeszłości. Autorka manipuluje, tworzy przemyślane obrazy, które mają za zadanie dowieść, że wieloaspektowe podejście do wyjaśnienia sprawy, wymaga od czytelnika uwagi. Otoczona niekończącym się zbiegiem wydarzeń, przegapiłam wzór, który autorka wpasowała w całe otoczenie. Z wyczuciem Tana French pokazała, że dwojaki sposób myślenia może wprowadzić wątpliwości. Wprowadziła! Autorka wprowadziła lekko nakreśloną wątpliwość, która tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że manipulacja jest kluczem do ludzkiego umysłu...

Dotknij moich myśli. Największym atutem powieści jest sama narracja. Poznajmy głównego narratora. Detektyw Rob. Od początku mocno akcentuje, że przedstawione wydarzenia będą skrupulatnym doborem prawdy i kłamstwa. Tana French całkowicie oddała głos, by czytelnik mógł doświadczyć i dogłębnie poznać portret psychologiczny postaci. Przypuszczam, że taki zabieg pocieszy wszystkich czytelników, którzy pozwalają sobie na psychologiczną podróż. Podróżowałam. Poznawałam. Doświadczałam. Nie żałuję...

W kręgu zbrodni. Wielokrotnie przemykał przez moją twarz. Grymas niesmaku. Pojawiał się, gdy obcowałam w kręgu zbrodni. French pozwala na poczucie przebłysku żywych emocji. Idylla odchodzi w zapomnienie, kiedy na horyzoncie pojawią się skrupulatnie opisane akty przemocy.

Zdążyć przed zmrokiem to śmiała, skoncentrowana powieść, która obraca się z kręgu złych decyzji. Decyzji, które warto poznać.

Zanim zaczniecie czytać, chciałbym wam powiedzieć dwie rzeczy: że pragnę prawdy. I że kłamię. Bez wątpienia kłamie! Sprawnie manipuluje fikcyjnym światem, który stworzyła. Gorliwie podążałam za prawdą, lecz Tana French nie ułatwia. Nie ułatwia, zwłaszcza gdy na arenę wychodzą nowe twarze, które można odkrywać...


Bunt. Trójka dwunastolatków w akcie młodzieńczego buntu...