Oto Ballard. Jest młody (27 lat?), żyje samotnie i nie ma pracy. Jego dom został zlicytowany, włóczy się więc po okolicy a jego cel to choć parę łyków gorzały. Zajmuje zrujnowaną chatę a po tym, jak spłonie mieszka w jaskini.
Jego przeszłość jest niejasna, podobno trochę zbzikował po samobójczej śmierci ojca. Wszyscy w okolicy przepędzają go i lekceważą. Kobiety z niego drwią.
Ballard ma strzelbę.
Nie poznany jego myśli i nie dowiemy się, co czuje. Będziemy chodzić za nim krok w krok, obserwować jego uczynki i słuchać jego rozmów. I na tej podstawie dokonamy oceny. Ballard przynosi ułomnemu dziecku małego ptaszka. Przechowuje w swojej zapleśniałej chacie zwłoki kobiety. Kupuje dla niej sukienkę i bieliznę. Leży koło niej. Morduje ludzi, gwałci zabite kobiety. Ballard płacze.
Otworzyłam tę książkę tylko na chwilę. Chciałam przeczytać tylko dwie, trzy strony aby sprawdzić, czy wciąga. Nie odłożyłam jej, póki nie przeczytałam ostatniej strony ( z krótkimi przerwami). Po raz kolejny przekonałam się że słowa McCarthy’ego mają szczególną moc. Używając minimalistycznego języka potrafi zaszokować, przerazić i wzruszyć.

Oto Ballard. Jest młody (27 lat?), żyje samotnie i nie ma pracy. Jego dom został zlicytowany, włóczy się więc po okolicy a jego cel to choć parę łyków gorzały. Zajmuje zrujnowaną chatę a po tym, jak spłonie mieszka w jaskini.
Jego przeszłość jest niejasna, podobno trochę zbzikował po samobójczej śmierci ojca. Wszyscy w okolicy przepędzają go i lekceważą. Kobiety z niego...