Czarnoksiężnik i kryształ to czwarty, a zarazem najdłuższy ze wszystkich tomów Mrocznej Wieży, co niestety widać i czuć w czasie lektury. Czuć, że nie jest to jedna z pierwszych książek mistrza grozy i King leje tu zawodowo wodę. Wolałbym, aby upchał dużą część duch wydarzeń w poprzednich tomach i nie spowalniał wędrówki Rolanda i jego towarzyszy ku Mrocznej Wieży. Czarnoksiężnik i kryształ to w dużej mierze historia typu orgin, poznajemy w niej burzliwe, tylko z pozoru losy rewolwerowca, jego starych przyjaciół i wrogów. Podoba mi się świat stworzony przez Kinga, ale już ten, który poszedł naprzód, nie ten w którym Roland się urodził. Fabuła staje się trochę oklepana. Tylko początek i pokonanie wściekłego pociągu i zagadkach jest emocjonujący i oczywiście wszystko to co dzieje się już po wspominkach Rolanda. Miłe są także nawiązania do innych dzieł Kinga, w tym i do Bastionu, czyli jego najlepszej książki. Widać Kapitan Trips i Flagg szaleją w świecie Rolanda. Książka nie jest zła, jest zwyczajnie za długa i wiele jej fragmentów potraktowałem po łebkach, bo i tak wiem jak skończy się opowieść Rolanda. Tomu z oczywistych powodów nie można pomijać, ale pokusa jest wielka. Gdyby tak skrócić tą część o dwieście stron, dostalibyśmy o wiele lepszą książkę.

Czarnoksiężnik i kryształ to czwarty, a zarazem najdłuższy ze wszystkich tomów Mrocznej Wieży, co niestety widać i czuć w czasie lektury. Czuć, że nie jest to jedna z pierwszych książek mistrza grozy i King leje tu zawodowo wodę. Wolałbym, aby upchał dużą część duch wydarzeń w poprzednich tomach i nie spowalniał wędrówki Rolanda i jego towarzyszy ku Mrocznej Wieży....