Najdłuższa podróż to mój debiut z literaturą Nicholasa Sparksa. Słyszałam, że pisze ciekawe książki, ale jakoś nigdy nie miałam okazji zapoznać się z jego powieściami. Teraz miałam okazję, sama przekonać się co do jego twórczości.Czy historia – a raczej dwie historie- opisane w tej książce są fascynujące? Zdecydowanie tak. Powiem więcej, one są zbiorem emocji. Kontrastują ze sobą, w sposób subtelny, pozwalając delektować się, każdym słówkiem. Obie te historie są, bardzo ciekawe i ze sobą wymieszane – co urozmaica czytanie i wprowadza świeżość do całej powieści. Fragmenty z życia Iry są wzruszające, mają w sobie trochę melancholii i przenoszą nas w zupełnie inne czasy. Czytając, możemy się zastanowić nad własnym życiem, nad naszymi oczekiwaniami, nad prostotą kontaktów międzyludzkich. Małżeństwo Iry i Ruth było niezwykłe, miało w sobie to czego zazwyczaj brakuje związkom w dzisiejszych czasach. Mam na myśli choćby wytrwałość i miłość od początku do końca. Historia opowiadana przez staruszka i jego nieżyjącą żonę, pochłonęła mnie totalnie. Ma w sobie magiczny klimat, historia ich związku jest niezwykła, ale oni sami nie są wcale mniej niezwykli. Oboje są postaciami, które warto zapamiętać i zapewne zostaną w pamięci na długo.Druga opowieść to przeciwieństwo starości- młodość- jak wiadomo rządzi się swoimi prawami. Ta część jest nam bardziej znana, choć nie brakuje w niej miłości, romantyzmu, napięcia i ciekawego klimatu. Mamy wgląd w życie dwojga młodych ludzi, oboje różnią się od siebie- ona studentka – on kowboj. Połączyło ich uczucie. Żeby nie było zbyt kolorowo, pojawiają się problemy. Czyli to co zwykle. Jednak to co czyni tę powieść niezwykłą jest – ogniwo, które łączy obie te opowieści. Postacie łączy igranie ze śmiercią, miłość, zamiłowanie do sztuki, oddanie. Całość została oprawiona w idealny klimat i ciekawe widoki. Wspomnienia Iry i jego żony wyświetlają się w głowie czytelnika, jak film w kinie. Oczami wyobraźni widzimy to o czym on opowiada. Doświadczamy emocji – irytacji, rozbawienia, złości, smutku, melancholii. W tej książce jest miłość, która trwa do samego końca, a nawet i dłużej. Jest radość z bycia w związku z drugą osobą. Jest nadzieja na lepsze jutro. Lubię książki, które pozwalają delektować się treścią. Książki, w których zawarte są postacie z charakterem – z prawdziwymi twarzami. Takie, które są przesłaniem. Autor w doskonały sposób buduje napięcie, treść jest wciągająca i nie przewidywalna. Podoba mi się jak powiązał oba te wątki. Drogi bohaterów się przecięły. A to w jaki sposób – mnie zaskoczyło. Jeśli wszystkie książki (albo większość), tego autora są na takim poziomie, to ja mam ochotę na więcej. Jest to książka, którą warto przeczytać.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2014/06/nicholas-sparks-najduzsza-podroz.html

Najdłuższa podróż to mój debiut z literaturą Nicholasa Sparksa. Słyszałam, że pisze ciekawe książki, ale jakoś nigdy nie miałam okazji zapoznać się z jego powieściami. Teraz miałam okazję, sama przekonać się co do jego twórczości.Czy historia – a raczej dwie historie- opisane w tej książce są fascynujące? Zdecydowanie tak. Powiem więcej, one są zbiorem emocji. Kontrastują...