Czy ktoś dostrzega, jak bardzo to jest podobne do "Przypadków wojaka Szwejka"? Identyczny schemat narracji, a w zasadzie brak schematu - ot, zbiór luźnych historyjek, nie powiązanych żadną intrygą.

Zdaje się, że obie książki powstawały też w podobny sposób - Pickwick jako zbiór kolejnych odcinków publikowanych w którejś z gazet, Szwejk jako zbiór anegdot wartych opowiedzenia, dla którego to celu stworzona została akcja (kulejąca czasami, i mało autentyczna).

Ale dobra, miało być o Pickwicku :)

Książka jest w pewien sposób urocza - uroczo naiwna, można by rzec. Ciekawe jest obserwować jak się kiedyś pisało książki, te wszystkie "zabawne przypadki", które tyle już razy czytało się i widziało gdzieś indziej, w później napisanych książkach czy nakręconych filmach. Jest to pewnego rodzaju skok w przeszłość, na dodatek pozwalający otrzeć się o angielską mentalność tamtych czasów, i to specyficzne poczucie humoru, widoczne także w "O czym szumią wierzby", albo w książkach Tolkiena. Warto przeczytać, zwłaszcza jeśli ktoś jest w stanie dostrzec coś więcej niż tylko bezpośrednią akcję :)

Czy ktoś dostrzega, jak bardzo to jest podobne do "Przypadków wojaka Szwejka"? Identyczny schemat narracji, a w zasadzie brak schematu - ot, zbiór luźnych historyjek, nie powiązanych żadną intrygą.

Zdaje się, że obie książki powstawały też w podobny sposób - Pickwick jako zbiór kolejnych odcinków publikowanych w którejś z gazet, Szwejk jako zbiór anegdot wartych...