Są takie chwile w życiu, które całkowicie nas odmieniają, nasze spojrzenie na świat i na ludzi. Potem nic już nie jest takie same. Są takie chwile, które pojawiają się zupełnie niespodziewanie, trwają moment, a już w następnej chwili jesteśmy targani falami emocji, które całkowicie nami owładnęły.
Taką chwilą może być np. widok martwej żony. To tylko ułamek sekundy, kiedy uzmysławiamy sobie co się właśnie wydarzyło, a już w następnej chwili naszą głowę zalewa cała masa uczuć, smutek, złość, żal, poczucie niesprawiedliwości, osamotnienie itd.
Taką chwilą może być też ukończenie czytania książki. Świadomość, że zbliża się do końca, pod palcami czuć coraz mniej kartek papieru, pojawia się ostatnia strona, ostatnie zdanie, ostatnie słowo i kropka. Koniec. Pustka. I to pustka tak dogłębnie przenikająca, że w jednej chwili przez głowę przelatuje tysiąc myśli. Czy to naprawdę koniec? Tak. Nic więcej już nie będzie. Już nic więcej nie napisano. Już nic więcej nie trzeba dodawać. Wszystko zostało powiedziane. I to w najdoskonalszy z możliwych sposobów. I od tej pory wszystko się zmieni. Nic na świecie nie będzie miało już takiej samej wartości i znaczenia, jak miało do tej pory. Bo czym będzie teraz zwykłe krojenie cebuli w obliczu tej książki?
Wstrząsnęła mną doszczętnie. Sama jestem zdziwiona, że aż tak bardzo. Teraz inaczej patrzę na świat.

Są takie chwile w życiu, które całkowicie nas odmieniają, nasze spojrzenie na świat i na ludzi. Potem nic już nie jest takie same. Są takie chwile, które pojawiają się zupełnie niespodziewanie, trwają moment, a już w następnej chwili jesteśmy targani falami emocji, które całkowicie nami owładnęły.
Taką chwilą może być np. widok martwej żony. To tylko ułamek sekundy, kiedy...