Ta książka to na szczęście nieudany japoński manifest komunistyczny. Przedstawiony jest tu wielki burżuj dozorca i biedny tłamszony lud pracujący. Oczywiście żaden pracownik nie powinien być nigdy traktowany jak niewolnik, ale odwoływanie się do najbardziej niewolniczego systemu jest ostateczną skrajnością.

Ta książka to na szczęście nieudany japoński manifest komunistyczny. Przedstawiony jest tu wielki burżuj dozorca i biedny tłamszony lud pracujący. Oczywiście żaden pracownik nie powinien być nigdy traktowany jak niewolnik, ale odwoływanie się do najbardziej niewolniczego systemu jest ostateczną skrajnością.

Takidżi Kobajaszi to japoński pisarz. Swoją twórczość rozpoczął w bardzo młodym wieku. Był zaangażowany w działalność proletariacką. Należał do Komunistycznej Partii Japonii. Zmarł w więzieniu w wyniku tortur mając niespełna 30 lat. Jego najbardziej znana powieść to „Poławiacze krabów”. W 1953 roku książka doczekała się adaptacji filmowej. Niedawno zyskała na nowo popularność w związku z obecnym kryzysem, który mocno dotknął wielu Japońskich pracowników. W 2008 roku, przez jakiś czas nawet utrzymywała się na Japońskich listach bestsellerów.

Powieść ukazuje losy kilkuset rybaków płynących w kierunku Kamczatki na połów krabów. Jest to trudna praca zważywszy na niesprzyjające warunki pogodowe. Co więcej, właściciele spółki dla której pracują mężczyźni w ogóle nie dbają o ich bezpieczeństwo. Maksymalnie wykorzystują swoich pracowników, a życie ludzkie warte jest dla nich tyle, co paczka chusteczek. Wszechobecne wszy i inne insekty, licha strawa oraz wycieńczenie pracą sprawiają, że rybacy zapadają na różne choroby. Pewnego razu przychodzi gwałtowna burza. Kilku pracowników nie wraca z połowu do macierzystego statku. Gdy rybacy są już przekonani o śmierci swoich towarzyszy, a dozorca boleje nad stratą bezcennej łodzi, zaginieni nagle odnajdują się. Okazuje się, że podryfowali aż do wybrzeży Kamczatki, gdzie Rosjanie udzielili im gościny a także zapoznali z ideami komunizmu. Od tego momentu poławiacze krabów zaczynają rozumieć, że muszą działać wspólnie w celu poprawy swojego losu. Jak powiedzie się ich walka o lepsze warunki pracy? Czy osiągną w niej zwycięstwo?

Powieść Kobajasziego mogłaby mieć wymiar uniwersalny, jako krytyka niesprawiedliwości społecznej, głos w obronie biednych wykorzystywanych przez bogatych. Pierwsze strony książki przykuły moją uwagę. Autor opisuje cierpienia wyzyskiwanych pracowników bardzo żywym i pobudzającym wyobraźnię językiem. Jednak druga część powieści mnie nieco znużyła. Zabrakło mi tam dynamizmu akcji i większej wyrazistości opisów. Zamiast tego, było za dużo dialogów, w których rybacy przekonują się nawzajem, że właściciele spółki żyją dostatnio ich kosztem, i że powinni się zjednoczyć by poprawić swoją dolę. (Tak jakby nie mogli sami na to wpaść, dopóki ich komuniści nie uświadomili)

Książka Kobajasziego, pomimo widocznej propagandy komunistycznej porusza ważny i aktualny także dzisiaj temat, dlatego uważam, że warto jednak zapoznać się z twórczością tego japońskiego pisarza.

Takidżi Kobajaszi to japoński pisarz. Swoją twórczość rozpoczął w bardzo młodym wieku. Był zaangażowany w działalność proletariacką. Należał do Komunistycznej Partii Japonii. Zmarł w więzieniu w wyniku tortur mając niespełna 30 lat. Jego najbardziej znana powieść to „Poławiacze krabów”. W 1953 roku książka doczekała się adaptacji filmowej. Niedawno zyskała na nowo...