Rozczarowanie. Miałem duży dylemat z oceną, 6 czy 7 myślałem i dałem 6. Dla mnie to jedna z ostatnich powieści Murakamiego, chciałem jedną wisienkę zostawić na koniec, trochę była robaczywa niestety. Samego autora uwielbiam: "Rokiem 1Q84" mnie powalił, "Ptakiem nakręcaczem" zmasakrował; później oczywiście było różnie, ale zawsze magicznie i też świetnie. "Kafka" też zły nie jest, ale dla mnie przekombinowany, trochę niespójny, no i chyba za długi, mało emocji.
Twórczość autora można rozumieć na 2 sposoby:
1. Jest schematyczny, w każdej kolejnej książce powiela wzorce z poprzednich, podobnie tworzy fabułę, bohaterów, konstrukcję powieści. Po prostu z każdą kolejną książką Murakamiego masz wrażenie, że autor przekazuje Ci z grubsza to samo.
2. Swoja twórczością pragnie przekazać określoną filozofię, więc książki dopełniają się nawzajem i razem tworzą wielkie opus magnum autora. Przecież powieści plagiatami nie są, każda ma w sobie jednak coś oryginalnego.
Czytając "Kafkę nad morzem" znów miałem deja vu; choć męski bohater zamiast w średnim wieku był teraz nastolatkiem, ale jego szukanie sensu życia i magiczne przygody były już dość szablonowe dla Harukiego. Zagadki z powieści dla mnie w większości nie wyjaśnione lub słabo umotywowane. Pomysł z gadającymi kotami, początkowo był dla mnie nie do przełknięcia, ale z czasem to przyswoiłem pozytywnie. Johnie Walker, pułkownik Sanders hmm, no średnio przyjąłem te wizualizacje. Murakami przekazuje nam, że ludzki umysł, mózg, ogromne emocje, siła mentalna przy pomocy mocy nadprzyrodzonych (patrz rola świątyni) mogą stworzyć magię, otworzyć drzwi do innego świata, ale też dokonać zabójstwa czy zbiorowej utraty świadomości.
Najbardziej mi się podobało jak autor błądził w klimatach Davida Lyncha, sceny te był dla mnie kapitalne, z dreszczami, po prostu klasa. Mam na myśli spotkanie Johnego Walkera i Nakaty, wędrówki po lesie i wreszcie wydarzenia na wzgórzu "miska" - spowiedź nauczycielki wbiła mnie w fotel, byłem zahipnotyzowany jej relacją, ten motyw kupuję w całości, jedna z najlepszych scen EVER jakie miałem okazje przeczytać.
Kurdę miało być, krótko, a wyszło jak....
Szkoda że "Kafka" nie zazębił się Murakamiemu

Rozczarowanie. Miałem duży dylemat z oceną, 6 czy 7 myślałem i dałem 6. Dla mnie to jedna z ostatnich powieści Murakamiego, chciałem jedną wisienkę zostawić na koniec, trochę była robaczywa niestety. Samego autora uwielbiam: "Rokiem 1Q84" mnie powalił, "Ptakiem nakręcaczem" zmasakrował; później oczywiście było różnie, ale zawsze magicznie i też świetnie. "Kafka"...