Elizę Orzeszkową uważam za najlepszą polską pisarkę. Już przeczytana w czasie szkolnym powieść "Nad Niemnem" bardzo mi się spodobała, a wg mnie 90% lektur nie dało się czytać. Po "Nad Niemnem" sięgnąłem zauroczony filmową sceną przebierania się Justyny (w tej roli bardzo seksowna Iwona Katarzyna Pawlak) do snu i jej przezroczystą koszulą nocną.
Z kolei "Martą" zainteresowałem się dlatego, że lubię to imię, dobrze mi się kojarzy... plus oczywiście pamiętałem dobry odbiór przy czytaniu "Nad Niemnem". I już po tych dwóch dziełach moja opinia o pani Orzeszkowej była niezwykle korzystna.
Potem był nieco słabszy "Meir Ezofowicz". Ale gdy w ręce wpadła mi powieść "Cham", napisana w 1888 r., zacząłem czytać nie patrząc na kolejkę książek jaka u mnie czekała.
I nie zawiodłem się. Książka jest ponadczasowa. Minęło tyle lat a nadal spotykamy kobiety podobne do Franki i mężczyzn w typie Pawła. Kobiety w typie Franki dalej są niestabilne, równie łatwo się zakochują, co potem nudzą daną osobą. Mężczyźni w typie Pawła nadal porażają naiwnością i wiarą w drugiego człowieka.
W jednej z opinii zamieszczonych na Lubimy Czytać spotkałem się ze stwierdzeniem, że to Paweł postąpił gorzej, bo naiwnie wybaczał. Nie zgadzam się z tym. Dla mnie osobą złą i niegodziwą była Franka, czego uzasadniać nie będę, zdradziłbym bowiem treść dzieła.
Powieść "Cham" zrobiła na mnie duże wrażenie. Jestem dumny z tego, że napisała ją Polka. Szkoda jedynie, że żadna współczesna polska pisarka nawet nie zbliża się poziomem do Elizy Orzeszkowej.

Elizę Orzeszkową uważam za najlepszą polską pisarkę. Już przeczytana w czasie szkolnym powieść "Nad Niemnem" bardzo mi się spodobała, a wg mnie 90% lektur nie dało się czytać. Po "Nad Niemnem" sięgnąłem zauroczony filmową sceną przebierania się Justyny (w tej roli bardzo seksowna Iwona Katarzyna Pawlak) do snu i jej przezroczystą koszulą nocną.
Z kolei "Martą"...