Powieść niespieszna, kameralna, o sensie życia i stosunkach międzyludzkich. Narracja "Reisefieber" nie przytłacza, lecz snuje się opowiadając losy Daniela, Astrid, Louise i Anny.
"Tak wygląda człowiek z matką, a tak bez matki" - śmierć matki - Astrid, z którą Daniel od lat nie utrzymywał kontaktów, stała się przyczynkiem do rozważań nad własnym życiem i jego sensem. Mam wrażenie, że Daniel do tej pory "wegetował", próbując pisać swoją "powieść nowoczesną", nie angażując się w związek z Anną, który powoli chyli się ku końcowi. Dopiero po śmierci Astrid uświadamia sobie, że tak mało o niej wie, że ciągle ją tylko oskarżał. Za co? Spotykając się ze znajomymi matki próbuje ją poznać, zrozumieć, a przy okazji znajduje siebie.
Astrid była niezwykle silną kobietą. Samotna matka, oskarżenia syna, ze źle go wychowała, urwane kontakty z siostrą. W pewnym sensie miała kochanka - Spencera, na tyle na ile kochanka może nazwać swoim męża innej kobiety. Choć może się mylę? Spencer myślał o rozwodzie. Astrid była samotna, niezrozumiana, śmiertelnie chora. Jedyne, co jej pozostało to godna śmierć. Śmierć, po której jej siostra Lousie i syn Daniel zrozumieli, jak ważna była dla nich. Ale ona już nie żyła...

Powieść niespieszna, kameralna, o sensie życia i stosunkach międzyludzkich. Narracja "Reisefieber" nie przytłacza, lecz snuje się opowiadając losy Daniela, Astrid, Louise i Anny.
"Tak wygląda człowiek z matką, a tak bez matki" - śmierć matki - Astrid, z którą Daniel od lat nie utrzymywał kontaktów, stała się przyczynkiem do rozważań nad własnym życiem i jego sensem. Mam...