![Tu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]](https://s.lubimyczytac.pl/upload/texts/20500/20558/20558_1715340025_grafika400x300.jpg)
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Czarne światło
Patronat
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Cykl:
- Mario Ybl (tom 4)
- Wydawnictwo:
- Burda Publishing Polska
- Data wydania:
- 2016-09-14
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-09-14
- Liczba stron:
- 400
- Czas czytania
- 6 godz. 40 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380531406
- Tagi:
- cmentarz literatura polska manipulacja niebezpieczeństwo porwanie strach śledztwo śmierć thriller wampir wyścig z czasem zagadka kryminalna
Każde małe miasteczko skrywa swoje mroczne tajemnice.
Przed złożeniem ciała do grobu ktoś je związał w kostkach. Grubym sznurem. Tam, gdzie kiedyś biło serce, teraz tkwiły kawałki po drewnianym kołku. Zmarły był garbusem i kulał. Dałbym sobie uciąć obie dłonie, że był wampirem.
Tyle udało mi się ustalić, dopóki ktoś nie podpieprzył szkieletu. Podobnie jak wcześniej czterech innych.
To miały być zwykłe wykopaliska w małym miasteczku pod Warszawą. Archeolodzy odkryli jednak bardzo ciekawe antywampiryczne pochówki. Nie podoba się to proboszczowi, który podburza mieszkańców i oskarża naukowców, twierdząc, że obudzili Złego. A w takiej niewielkiej społeczności ludzie wolą pozostać ze swoimi grzechami w cieniu, niewiele trzeba, by zasiać zamęt i panikę.
Zanim szczątki zostają przebadane, wszystkie odkopane szkielety znikają… Jakby tego było mało, na pobliskim cmentarzu ktoś nocą rozkopuje groby i wypisuje na nich satanistyczne hasła.
Podejrzenia mieszkańców spadają na tajemniczego chłopaka, Maurycego, który cierpi na rzadką chorobę i musi – jak wampir – unikać światła słonecznego. Gdy ktoś podrzuca na wykopaliska szkielet ze świeżo rozkopanego grobu, okazuje się jednak, że Maurycy zniknął…
Profesor Mario Ybl, cyniczny i nieustępliwy geniusz antropologii, który bezbłędnie potrafi wyczytać z kości historię zmarłego, postanawia rozwikłać zagadkę. Jego chorobliwy lęk przed ciemnością będzie najmniejszym problemem w czasie śledztwa.
"Czarne światło" to fascynujący, mroczny thriller z akcją osadzoną w małym miasteczku, niczym w powieściach Stephena Kinga, i ze sprawą, która mogłaby trafić do serialu "Kości".
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Grobowe miasteczko
„Czarne światło” to powieść jesienna, książka na mokrą pogodę i błoto pod podeszwami. Ale chociaż Marta Guzowska umieściła akcję na przełomie października i listopada, to jednak pogoda w powieści bliższa jest sierpniowej aurze. Ciepła jesień sprzyja kopaniu grobów, a jeżeli do kopania dołożymy jeszcze małe miasteczko i wampiry to tworzy się z tego ciekawa historia.
„Czarne światło” zdaje się być powieścią przełomową, bowiem pisarka umieszcza swojego ulubionego i głównego bohatera Mario Ybla - światowej sławy badacza kości, w rodzinnym mieście i puszcza go wolno. To rodzaj eksperymentu, gdzie bohater, musi zmierzyć się z przeszłością i skonfrontować z teraźniejszością... zdaje się, że nie radzi sobie i z jednym, i z drugim...
Czwarty tom opowieści to odrobina średniowiecznej grozy i szturmowanie wampirycznych grobów. Jednak nic nie idzie tak, jak sobie by tego archeolodzy życzyli, ponieważ szkielety z grobowców zaczynają znikać, a mieszczanie na czele z proboszczem mówią o „uwolnieniu złego”. W miasteczku ukrywa się Maurycy, młody chłopak cierpiący na porfirię, który niczym wampir, musi unikać słońca. To na nim skupiają się wszystkie złe emocje mieszańców.
Powieść nigdzie się nie spieszy, to spokojne odliczanie do kulminacyjnego dnia Wszystkich świętych. „Rozważania szkieletowe” i śledztwo Mario Ybla, miesza się tu i przeplata z prywatnymi sprawami krnąbrnego bohatera. Mario Ybl jest uparty, momentami szalony, nieprzewidywalny, gburowaty i arogancki. Jedni go znoszą, a inni go nie znoszą. To bohater zbudowany z chaosu i samych sprzeczności. Trudno jest się z nim zgodzić, a zarazem trudno jest się nie zgodzić.
Tutaj archeolodzy snują się po cmentarzach, to tutaj można znaleźć satanistyczne rysunki na nagrobkach i spotkać się z rosyjskim psychoterapeutą i zegarmistrzem, co składa szkielety. Uważam, że to jedna z lepszych powieści o przygodach aroganckiego antropologa. Zapraszam na kryminał z wampirem w tle, morderstwem bez ciała i szkieletami bez kości...
Grzegorz Śmiałek
Oceny
Książka na półkach
- 305
- 268
- 74
- 9
- 6
- 6
- 5
- 5
- 5
- 4
Cytaty
Artykuły
Artykuły
Opinia
O tempora o mores chciałoby się rzec, chociaż czego się spodziewałem...
Jednak od początku. Z postacią Mario Ybla znam się od pierwszego tomu. Wraz z nim przedzierałem się przez spore ilości alkoholu, ataki nyktofobii oraz dziwne sytuacje quasi kryminalne. Bywało różnie, jednak przez trzy tomy pojawiało się zawsze coś co ciągnęło lepiej bądź gorzej niekiedy niestety szczątkową fabułę. Jednak słodki cynizm, sarkazm i ironia czyniące postać antropologa jakoś to wynagradzały. A potem nadszedł tom czwarty.
Czuję się potraktowany wyjątkowo paskudnie. Wiadomo, opakowania kłamią, jednak porównanie tego do serialu Kości jest tak dużym nadużyciem, że nie wiem czy dyktatorzy nie są bardziej prawdomówni. A to dopiero okładka!
Czy zaszła jakaś zmiana w stosunku do poprzednich tomów? Otóż nie. A jeśli, to tylko na gorsze. Mario jest jeszcze bardziej odpychający, chlejący i wkurzający ludzi w około. Kobiety w postaci to znowu sex maszyny nie wnoszące nic do fabuły (poza oczywiście Polą, która znów jest rozhisteryzowaną wiecznie wkurzoną dziewczyną mającą problemy z komunikacją). Fabuła? Mamy coś na wzór osi fabularna numer jeden- zaginione szkielety, która bardzo szybko staje się nie ważna. Jest oś numer dwa- zaginięcie, jednak i to nie jest ważne. W tle rozgrywają się jakieś wiejskie przepychanki o stołki, to jednak też nie jest ważne. Więc co jest tak ważne by całą fabułę zamieść pod dywan? Mario! Postacie są tak do bólu stereotypowo napisane, by główny bohater mógł jak najwięcej wykpić, wyszydzić i brylować wiedzą. Sposób przedstawienia szpitala psychiatrycznego błaga o pomstę do nieba.A nie chcę wspominać nawet na temat księdza czy urzędników z miasta.
Moim cream dela crem tego tomu jest fakt, że dopiero na stronie 239 dowiadujemy się w zasadzie dlaczego Pola wróciła do Maria i się na niego wiecznie wkurza. Wcześniej mamy parę stenografowych scen, które nic nie wnoszą, ale są "zabawne".
Dlaczego więc czytałem tego potwora? Bo miałem nadzieję, że gdzieś tkwi w tym potencjał. Jednak jak wiadomo, nadzieja matką głupich. Czytelniku, nie bądź głupi jak ja.
O tempora o mores chciałoby się rzec, chociaż czego się spodziewałem...
więcej Pokaż mimo toJednak od początku. Z postacią Mario Ybla znam się od pierwszego tomu. Wraz z nim przedzierałem się przez spore ilości alkoholu, ataki nyktofobii oraz dziwne sytuacje quasi kryminalne. Bywało różnie, jednak przez trzy tomy pojawiało się zawsze coś co ciągnęło lepiej bądź gorzej niekiedy niestety...