Raport Badeni” ma tyle wspólnego z kryminałem retro, co świnka morska ze świnką i morzem: ani Krakowa A.D. 1900 nie oddaje, ani jako kryminał mnie nie wciągnęła. Najwięcej pokrewieństwa wykazuje moim zdaniem z operetką. Akcja dzieje się w operetkowej trawestacji współczesnego Krakowa z jego wahadłem Foucaulta w kościele Piotra i Pawła, przyprawionej operetkowymi dodatkami w rodzaju apokryfu o narodzinach Hansa Franka i operetkową karykaturą szkolno-Boyowskiego mitu Młodej Polski.

Brakowi właściwego kolorytu dorównuje stopniem rozwodnienie książki, która składa się prawie w całości z partii wokalnych^H^H^Hdialogów. Przed zupełną porażką ratuje ją wyróżniająca się forma: rozpoczynanie rozdziałów fikcyjnymi wyimkami z prasy czy innych pism i zastąpienie opisów bohaterów czymś w rodzaju ich kartoteki policyjnej.

I jeszcze jedno: wbrew temu, co chce autor, wyraz „ruski” w roku 1900 w Galicji nie znaczył tego samego, co „rosyjski”.

Raport Badeni” ma tyle wspólnego z kryminałem retro, co świnka morska ze świnką i morzem: ani Krakowa A.D. 1900 nie oddaje, ani jako kryminał mnie nie wciągnęła. Najwięcej pokrewieństwa wykazuje moim zdaniem z operetką. Akcja dzieje się w operetkowej trawestacji współczesnego Krakowa z jego wahadłem Foucaulta w kościele Piotra i Pawła, przyprawionej operetkowymi dodatkami w...