Polina Daszkowa

Nie zgadzam się z autorami opinii, że ta książka jest niedobra. Przeciwnie jest nawet bardzo dobra, szczególnie w warstwie społecznej. Beletrystyczny obraz Rosji lat 90-tych jest jednym z lepszych, jakie czytałam. Przekrój jest szeroki: nowi bonzowie-dzieci partyjnej nomenklatury, mafia, artyści, urzędnicy, lekarze, margines. Książka porusza też problem sekt i ludzkiej naiwności wobec obiecujących szczęście. Niektóre fragmenty zapadają w pamięć "na zawsze"- chociażby dziewczyna żebrząca z kupionymi za bezcen dziećmi na placach. Kryminałem ta książka jest w drugiej kolejności i może dobrze, bo wtedy wątki społeczne byłyby albo wcale, albo mniej wyeksponowane. "Kryminalnie" zdecydowanie lepsza jest A. Marinina, "społecznie " P. Daszkowa. Szkoda, że tak mało jej książek przetłumaczono. Tę polecam