po pierwszym tomie niewiele się spodziewałam, ale zraziły mnie totalnie fatalnie i na siłę sceny z opisem seksu... beznadziejne pod każdym kątem, ja rozumiem snucie intryg na cesarskim dworze, ale to?! nie radzę sięgać po te książki..

po pierwszym tomie niewiele się spodziewałam, ale zraziły mnie totalnie fatalnie i na siłę sceny z opisem seksu... beznadziejne pod każdym kątem, ja rozumiem snucie intryg na cesarskim dworze, ale to?! nie radzę sięgać po te książki..

Opis książki znajdujący się na jej okładce jest o wiele bardziej porywający niż książka sama w sobie. Nie jestem fanką bardzo poetyckich opisów, jednak tutaj zabrakło mi jakiegoś urozmaicenia językowego, czegoś porywającego. Książka przypominała raczej romansidło z powolnie ciągnącą się akcją w tle.

Opis książki znajdujący się na jej okładce jest o wiele bardziej porywający niż książka sama w sobie. Nie jestem fanką bardzo poetyckich opisów, jednak tutaj zabrakło mi jakiegoś urozmaicenia językowego, czegoś porywającego. Książka przypominała raczej romansidło z powolnie ciągnącą się akcją w tle.

Jedwabna cesarzowa tom II.
Jedwab połączył Chiny z Europą i Bliskim Wschodem. rzymianie stracili dla niego głowę i mnóstwo złota. Jedwabny Szlak przetrwał dzięki nim i pewnej sprytnej księżniczce. To o nich jest ta opowieść, wyprawa w świat Dalekiego wschodu, w której splatają się barwne opisy, niebezpieczne przygody i miłość. W powieści Frechesa magia łączy się z intrygą, polityka z mitologią, a walka o władzę przybiera coraz bardziej wyrafinowane formy, wśród których seks odgrywa niepoślednią rolę.

Starożytne Chiny, VII wiek, samo serce dziwnej wojny religijnej, w której orężem nie jest stal, a jedwab, cenniejszy od złota i szlachetnych kamieni. Pięć Zakazów, młody uczeń przywódcy chińskiego buddyzmu, zakochuje się bez pamięci w chrześcijance Umarze. Młodzi wybierają ucieczkę i szukają schronienia u pięknej cesarzowej Wu Zhao, której największym marzeniem jest zastąpić męża na tronie i samodzielnie władać Chinami. Urzeczona historią kochanków władczyni udziela im pomocy. Tymczasem przeciwni Wu Zhao dygnitarze zawiązują przeciwko niej spisek. Cesarzowa nie przypuszcza, że zagrożeniem może być również szalony mnich, który z jej pomocą pragnie zjednoczyć religie i nadać jej zupełnie nowy kształt. W bezwzględnej grze o władzę ofiary są nieuniknione...

Książka zawiera sporo wątków z książki też autora o tytule "Ja, Budda". Może i książka byłaby fajna, gdyby nie tak częste przeskakiwanie z wątkami. Takie przeskakiwanie gubi trochę czytelnika i rozprasza. Nie mówiąc o próbie wciągnięcia się w czytanie.

Jedwabna cesarzowa tom II.
Jedwab połączył Chiny z Europą i Bliskim Wschodem. rzymianie stracili dla niego głowę i mnóstwo złota. Jedwabny Szlak przetrwał dzięki nim i pewnej sprytnej księżniczce. To o nich jest ta opowieść, wyprawa w świat Dalekiego wschodu, w której splatają się barwne opisy, niebezpieczne przygody i miłość. W powieści Frechesa magia łączy się z intrygą,...

Twardo dobrnęłam do końca, za co powinnam dostać jakąś nagrodę dla najbardziej cierpliwego czytelnika czy coś, bo nie wiem, jak to możliwe, że na blisko tysiącu stron akcji jest tyle co w podręczniku do greki. To już nawet nie to, że historia ciągnie się jak flaki z olejem, a połowa intryg wcale nie jest intrygująca, bo bywa, że powieść nie wciąga, a czyta się ją z przyjemnością.

Freches ma cudowny wręcz dar do pisania w jednakowo nużący, monotonny sposób, wszystko jedno, czy opisuje miłosne zmagania jakiejś pary, ich kłótnie, rozstania, tęsknoty czy co tam jeszcze. Postacie nie przekonują mnie w żaden sposób, ponieważ niezależnie od intencji autora wyglądają, z zachowują się i mówią jednakowo sztucznie. Poza tym trzęsie mnie na anachronizmy w stylu młodej robotnicy z przędzalni jedwabiu wyłuszczającą z manierą Rousseau i Marksa teorię niesprawiedliwości społecznej i wyzysku klas pracujących przez administrację i cesarza. Jakoś… nie bardzo chce mi się wierzyć, że Chińczycy, skądinąd naród światły i cywilizacyjnie zaawansowany, w VIII wieku naszej ery pozwalał sobie na takie uwagi, kiedy mentalnie rządził nimi Konfucjusz.

Twardo dobrnęłam do końca, za co powinnam dostać jakąś nagrodę dla najbardziej cierpliwego czytelnika czy coś, bo nie wiem, jak to możliwe, że na blisko tysiącu stron akcji jest tyle co w podręczniku do greki. To już nawet nie to, że historia ciągnie się jak flaki z olejem, a połowa intryg wcale nie jest intrygująca, bo bywa, że powieść nie wciąga, a czyta się ją z...