Jest tu wszystko za co kocham Conrada...
Opisy tak samo magiczne i wrzucające nas do innego świata jak w "Jądrze ciemności". Pełne metaforyki, przygniatającego klimatu, można w nich dosłownie utonąć. Co jak co ale styl tego pisarza to dla mnie mistrzostwo, dla samej przyjemności, nie mogąc się oprzeć, zdarzyło mi się cofnąć jeden akapit, bo o kilkukrotnym czytaniu pojedynczych perełek nawet nie warto wspominać.

To jak "posiatkował" historię Conrad jest całkiem interesujące. Dla mnie nie było to jakieś "wyzwanie" żeby się w tym połapać, trzeba być zwyczajnie uważnym i to wszystko.

Lord Jim - czyli główny bohater, jest dosłownie ISTOTĄ tej książki. On jest tutaj alfą i omegą (po prostu wszystkim). Conrad świetnie pokazał tutaj jak ludzie odczuwają własny honor, czy może jak postrzegają siebie przez pryzmat wyznawanych wartości, ponieważ powiedzmy sobie szczerze - mimo wszystko w głębi duszy wierzymy, że ostatecznie nie uleglibyśmy tchórzostwo itd. oraz tak samo jak Jim fantazjujemy o tym jak by tu rzucić się w ocean i uratować kilkoro ludzi po to, żeby zostać bohaterami. Ale w sytuacji krytycznej... czasem pękamy. Conrad pokazał jak to wygląda. Nie zawsze jest to wyrachowanie, po prostu człowiek jest kuszony jedną sekundę za długo i nie wytrzymuje. Czy naprawdę powinien być za to aż tak obwiniany? Chociaż ostatecznie reszcie (tzn. innym ludziom) to nawet zwisa, nie licząc pojedynczych krzykaczy którzy całe życie siedzą nienarażenie na wszelkiego rodzaju testy. Najbardziej boli SAMOŚWIADOMOŚĆ, że tym jednym "skokiem" spadliśmy w przepaść i już nigdy nie wdrapiemy się ponownie po stromym klifie którym jest honor.
Książka tak samo do przemyślenia i przeanalizowania jak do delektowania się wieloma "smaczkami" i pięknym językiem.

-"Człowiek sam nie zna własnych sztuczek których używa aby ukryć wszelkie podłości" - nie dokładny, ACZKOLWIEK oddający przesłanie książki ( z tejże właśnie książki, żeby nie było wątpliwości)

Jest tu wszystko za co kocham Conrada...
Opisy tak samo magiczne i wrzucające nas do innego świata jak w "Jądrze ciemności". Pełne metaforyki, przygniatającego klimatu, można w nich dosłownie utonąć. Co jak co ale styl tego pisarza to dla mnie mistrzostwo, dla samej przyjemności, nie mogąc się oprzeć, zdarzyło mi się cofnąć jeden akapit, bo o kilkukrotnym czytaniu...