To już piąty zbiór opowiadań Kinga jaki czytałem i szczerze mówiąc czytałem lepsze, chociażby „Cztery pory roku” czy „Po zachodzie słońca”. Jak każdy taki zbiór tak i ten miał swoje lepsze i gorsze momenty.

Pomimo objętości czytało się go naprawdę szybko. Szczęśliwie bowiem złożyło się, że te nieciekawe opowiadania były krótsze niż te, które mi się podobały. A tych dobrych opowiadań było naprawdę sporo, a największe wrażenie zrobiły na mnie „Cadillac Dolana” (świetna historia faceta ogarniętego żądzą zemsty), „Koniec całego bałaganu” (niepokojąca historia o przekleństwie geniuszu), „Urodzi się w domu” (o apokalipsie w nadzwyczaj kameralnym wydaniu), „Sprawa doktora” (ciekawa i udana wariacja na temat Sherlocka Holmesa i doktora Watsona) czy „Udręka małych dzieci” (dość upiorne opowiadanie, aczkolwiek mogło by być dłuższe i bardziej rozbudowane).

Było kilka średniaków, ani dobrych, ani złych. Niektóre z nich miały potencjał na rewelacyjną historię, ale niestety w mojej opinii King tego potencjału nie wykorzystał. Do tej grupy zaliczyłbym np. „Gryziszczękę”, „Crouch End” (świetny klimat horroru klasy B, aż żal, że autor nie rozwinął tego w dłuższą powieść) , „Ludzie godziny dziesiątej” czy „Mają tu kapelę jak wszyscy diabli”.

Ale niestety były też momenty nijakie, nudne, nieciekawe, wtórne, mało zaskakujące, chwilami wręcz bezsensowne. I były to dla mnie np. „Nocny latawiec” (znowu o wampirach, ale tym razem w jałowy sposób), „To żyje w nas” (bez sensu, ładu i składu), „Trampki” (niewykorzystany potencjał i głupie zakończenie), „Mój śliczny kucyk” (zwykły bełkot) czy oba opowiadania, które tyczą się baseballu, który może i jest w Stanach otoczony kultem, ale dla mnie to zupełnie nieinteresujące jak gra w szachy czy fizyka kwantowa – „Pałka niżej” i „Brooklyński sierpień”.

Podsumowując – nie jest źle. Na pewno każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.

To już piąty zbiór opowiadań Kinga jaki czytałem i szczerze mówiąc czytałem lepsze, chociażby „Cztery pory roku” czy „Po zachodzie słońca”. Jak każdy taki zbiór tak i ten miał swoje lepsze i gorsze momenty.

Pomimo objętości czytało się go naprawdę szybko. Szczęśliwie bowiem złożyło się, że te nieciekawe opowiadania były krótsze niż te, które mi się podobały. A tych...