[opinia ukazała się także na moim blogu: http://paskudnerecenzje.blogspot.com/ ]

Wraz z pojawieniem się wątpliwego dzieła pani Eriki Leonard, osławionych "50 Twarzy Greya", w przemyśle czytelniczym zrobił się swoisty boom na powieści erotyczne, poruszające tematykę BDSM. Mało jednak mówi się o tym, że temat ten poruszany był już wcześniej, nierzadko. Żadna z książek jednak nie zyskała wielkiej sławy. W 2001 roku amerykańska powieściopisarka, Jacqueline Carey, zadebiutowała swoją powieścią fantasy zatytułowaną "Strzała Kusziela", będącą pierwszym tomem tetrylogii dziejącej się w postśredniowiecznej Francji. Co ma piernik do wiatraka? A to, że pani Carey wpadła na ten pomysł już wcześniej i zrealizowała go z nieco większą subtelnością i wyczuciem, oraz, co najważniejsze, smakiem.

Jacqueline Carey na pomysł swojej historii wpadła, czytając... Biblię. Akcja powieści toczy się w państwie Terre d'Ange, osadzonym w realiach średniowiecza. Historia przedstawionego świata opiera się na początkach chrześcijaństwa, z tą różnicą, że zrodzony z krwi Jezusa (Jeszui) Elua, będący najważniejszym bóstwem tamtejszej religii, wraz se swoimi siedmioma towarzyszami - aniołami (Aza, Anael, Kamael, Kasjel, Ejszet, Kusziel, Naama i Szamchazaj) odwrócił się od Boga i udał się w tułaczkę po świecie. Kiedy dotarli na ziemie Terre d'Ange, poprzez związku aniołów z tamtejszymi ludźmi powstała rasa a'Angelinów, których od reszty ludzi odróżniała wyjątkowa uroda. Wiele wieków po tym wydarzeniu kult Elui i jego siedmiu aniołów stał się czołową religią na terenie państwa, a jej mottem stało się "kochaj, jak wola twoja". Główną bohaterką, a zarazem narratorką powieści jest przedstawicielka osławionej rasy d'Angelinów, Fèdra nó Delaunay. Dziewczyna urodziła się ze szkarłatną plamką w lewym oku. Z powodu biedy w wieku 4 lat została sprzedana do jednego z Trzynastu Domów, będących miejscem kultu Naamy, której cześć oddaje się poprzez uprawianie miłości. Miała tam odbyć szkolenie, polegające na wyuczeniu zasad etykiety oraz sztuk zabawiania, by w wieku 13 lat ślubować służbę Naamie (stracić dziewictwo) i stworzyć swoją markę, która to jest ozdobnym tatuażem na plecach, zrobionym za pieniądze od swoich klientów. Pewnego dnia, gdy mała Fedra ukłuje się szpilką w rękę, opiekuni jej domu dostrzegą, że dziewczyna ma wyjątkowe upodobania - doskonałe zadatki by stać się uległą. Wezwany w jej sprawie szlachcic Anafiel Delaunay wykupuje ją z Domu Cereusa za bardzo wysoką kwotę, rozpoznając w niej osobę trafioną Strzałą Kusziela - wybrańca, urodzonego po to, by doświadczać jednocześnie bólu i rozkoszy. W wieku 10 lat Delaunay zabiera Fedrę do siebie i rozpoczyna szkolenie w wielu dziedzinach. Na przestrzeni lat Fedra staje się zarówno doskonałym szpiegiem, jak i doskonałą kurtyzaną. Narracja pierwszoosobowa pozwala nam dogłębnie poznać główną bohaterkę, niestety autorka tym zabiegiem strzeliła sobie w kolano. Pierwsze 100-200 stron czyta się z ciekawością, jednak z biegiem tej historii Fedra staje się coraz bardziej irytującą postacią. Tutaj zaś musimy się z nią użerać do samego końca. Bardzo udaną postacią jest przyjaciel Fedry, Hiacynt. Poznany kiedyś, podczas ucieczki Fedry do miasta cygan i hulajdusza. Reszta bohaterów niestety jest mdła i bardzo szybko się nudzi.
Strzała Kusziela, jest powieścią o kurtyzanie, więc nie brakuje w niej scen erotycznych. Jak już wspomniałam, jest to dość nietuzinkowa erotyka, ponieważ przesycona jest tematyką BDSM (na co wskazuje już samo założenie głównej postaci). Fragmenty erotyczne nie są wulgarne ani zbyt dosadne. Autorka trzyma poziom, jeśli chodzi o ten element książki. Czasem używa jednak archaizmów, co w tego typu sytuacji wywołuje raczej uśmiech politowania aniżeli coś innego. Pierwsze sceny erotyczne w Strzale Kusziela są dosyć nieudolne i pisane zbyt poetyckim językiem, przywodzącym na myśl określenie "porno pisane eufemizmami". Wraz z rozwojem fabuły trochę naprawia się warsztat pisarki i pisze ona subtelniej, lecz bez niepotrzebnego patosu. Wielkim plusem tej książki jest to, że nie jest ani ugrzeczniona, ani nazbyt wulgarna. Tam, gdzie powinna paść swojska "urwa", tam na pewno się ona znajdzie, jednak pani Carey nie raczy nas wulgaryzmami co 2 linijki.
Natłok postaci i ich powiązania (wyjaśnione w niepotrzebnym zupełnie wstępie, którego i tak nie da się zapamiętać) mocno odbiera sprawność czytaniu, zwłaszcza, że ich imiona i nazwiska, a także przeróżne nazwy własne najczęściej są takie, że można połamać sobie na nich język i nie sposób ich spamiętać i powiązać.
Najważniejszy element tej powieści to oczywiście dworskie intrygi oraz łotrostwa w wyższych sferach. I tutaj mamy kolejny temat, który moim zdaniem autorka potraktowała po macoszemu. Wiele intryg wydaje mi się wymuszonych, a niektórych dowiadujemy się zupełnie "z niczego". Fedra udaje się do klienta. Wyciąga z niego informację. Delaunay w magiczny sposób układa puzzle i bach! - wszyscy są tam przebiegli i genialni. Czasem brak mi słabych punktów u postaci (nie licząc klientów Fedry, tam durniów nie brak). Nawet jeżeli coś się nie udaje, jakoś nieszczególnie ten zwrot akcji porywa.
Największy zawód ta książka przyniosła mi wspomnianym wcześniej przykazaniem religijnym "kochaj, jak wola twoja". Ta książka miała być o miłości. Miała, a nie jest. Nie rozumiem, jak seks każdego z każdym, w przeróżnych kombinacjach, udziwnieniach i wieku ma mieć coś wspólnego z głęboką miłością. Do ostatniej strony myślałam, że autorka mnie oświeci, ale nie... A przede mną jeszcze trzy tomy. Główna bohaterka, jak już wspomniałam, zamiast budzić sympatię - irytuje. Jest niebywale piękna i na tym jej zalety się kończą. Jacqueline Carey chciała wykreować Fedrę na wyjątkowo sprytną, lecz nie udało się. Spryt Fedry zdaje się być reżyserowany. Ponadto jest ona zadufana w sobie, buńczuczna i przekonana o swojej wyjątkowości.

Pomimo tych wszystkich wad i niedociągnięć, ta książka nie jest do końca zła. Konstrukcja przedstawionego świata jest bardzo ciekawa, zwłaszcza jeśli chodzi o jego opis. Więcej spodziewałam się po tej lekturze i zawiodłam się, jednak nie była to pozycja najgorsza. Jest to ona na pewno godna uwagi, ze względu na ciekawą konstrukcję świata, jeśli jednak szukacie czegoś, co wbije Was w fotel - odłóżcie ją na inny czas.

[opinia ukazała się także na moim blogu: http://paskudnerecenzje.blogspot.com/ ]

Wraz z pojawieniem się wątpliwego dzieła pani Eriki Leonard, osławionych "50 Twarzy Greya", w przemyśle czytelniczym zrobił się swoisty boom na powieści erotyczne, poruszające tematykę BDSM. Mało jednak mówi się o tym, że temat ten poruszany był już wcześniej, nierzadko. Żadna z książek jednak...