Lubicie poczytać czas coś mocniejszego? Ja lubię. Taka literatura zmusza mnie do myślenia, do zastanowienia się nad kondycją człowieka, któremu przyszło żyć we współczesności naszpikowanej używkami. Nie oszukujmy się, dostęp do alkoholu czy narkotyków jest niemal nieograniczony. O ile za narkotykami trzeba trochę pochodzić, o tyle alkohol jest na wyciągnięcie ręki. Co jednak, jeśli ktoś nie zna umiaru, a ten napój zapomnienia zaczyna rządzić jego życiem? Jak myśli osoba, dla której używki są paliwem, która nie pamięta, gdzie była i co się z nią działo, a jedyne, czego jest pewna to potrzeba picia i wciągania craku?

"Milion małych kawałków" to książka, która do lekkich nie należy. Nie chodzi o to, że jest napisana specyficznym językiem - bez pardonu, bez owijania w bawełnę. Autor po prostu wciąga nas w swój zapity świat bólu i bezsensu. Przeżywamy wraz z nim każdą porcję wymiotów (paskudne, takie z wnętrznościami i dużą ilością krwi), drżymy, kiedy będąc na odwyku, musi poddać się leczeniu kanałowemu, bez znieczulenia... Okropność!

Poza zapoznaniem się z procedurą odwyku (główny wątek powieści), mamy możliwość przyjrzeć się relacjom w rodzinach pacjentów, walce o miłość, budzeniu się nadziei i przyjaźni. Mimo całej okropności, którą częstuje nas Frey, książka ma bardzo pozytywny wydźwięk. Pozwala uwierzyć, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście.

Lubicie poczytać czas coś mocniejszego? Ja lubię. Taka literatura zmusza mnie do myślenia, do zastanowienia się nad kondycją człowieka, któremu przyszło żyć we współczesności naszpikowanej używkami. Nie oszukujmy się, dostęp do alkoholu czy narkotyków jest niemal nieograniczony. O ile za narkotykami trzeba trochę pochodzić, o tyle alkohol jest na wyciągnięcie ręki. Co...