Cudownie pozytywna i bardzo wzruszająca lektura. Historia pary aktywistów/założycieli serwisu Nasz Bocian. Choć Krzysztof ma za sobą już jedno małżeństwo i dochował się dorosłej już córki, w związku Iwony i Krzysztofa czegoś brakuje. Wizyty u specjalistów potwierdziły, że wspólnego potomstwa się nie doczekają. W pierwszej części relacji oswajają się z tematem adopcji, przechodzą stosowne szkolenia i zastanawiają się, jakie dziecko zaadoptować.
Poznają rodzeństwo 3 letniego Dominika, 5-letniego Pawełka vel Darka i siedmioletnią Anię.
matce odebrano dzieci ze względu na alkoholizm. Były niedożywione- od razu trafiły do szpitala na dokarmienie. Cechowała ich też karłowatość, głód uczuć, nieumiejętność życia społecznego, opóźnienie w rozwoju np. mowy.
Pięknie opisane jest zadzierzgiwanie więzi, trudności adaptacyjne, oswajanie dzieci z miłością, czułością, zrozumieniem i troskliwą uwagą nowych rodziców. Cieszę się, że są tacy ludzie jak państwo Topolscy, którzy potrafią dawać miłość dzieciom, które nie zaznały rodzinnego szczęścia. Podziwiam ich za ogrom wysiłku, specjalne zajęcia dla dzieci, ćwiczenie z nimi wszystkich szlaczków, literek, wymowy itp. na pewno jest to obowiązkowa pozycja dla każdej osoby myślącej o przysposobieniu dzieci, ale i dla tych, którzy planują rodzicielstwo.

Cudownie pozytywna i bardzo wzruszająca lektura. Historia pary aktywistów/założycieli serwisu Nasz Bocian. Choć Krzysztof ma za sobą już jedno małżeństwo i dochował się dorosłej już córki, w związku Iwony i Krzysztofa czegoś brakuje. Wizyty u specjalistów potwierdziły, że wspólnego potomstwa się nie doczekają. W pierwszej części relacji oswajają się z tematem adopcji,...