Książka jest bardzo specyficzna, więc powyższa ocena jest zdecydowanie bardziej subiektywna, niż dla większości innych utworów.

Na początku wszystko w tej powieści wydaje się być bezsensowne. Czyta się dość ciężko, a dziwne zachowanie głównego bohatera irytuje. Porzuciłem czytanie po jakiś 50 stronach.
Po jakimś czasie zdecydowałem się spróbować jeszcze raz. Jako powieść do przeczytania dla rozrywki "Król Patagonii" zdecydowanie się nie broni - jest zwyczajnie słaby.
Jednak wywołuje emocje. Kiedy przyzwyczaimy się do sposobu narracji i wyruszymy z bohaterem w pierwszą podróż, jego decyzje zaczynają śmieszyć. Nie raz zdarzyło mi się uśmiechnąć z niedowierzaniem po przeczytaniu jakiegoś zaskakującego fragmentu. Późniejsze losy zaczynają wywoływać pewien rodzaj smutku (nie będę się wdawał w szczegóły dlaczego - to każdy czytający może zauważyć). Lubię rzeczy wywołujące smutek, więc to mi się spodobało. A co najważniejsze książka może pobudzić do refleksji: "Jak ja bym się zachował znając głównego bohatera?". Pozwala spojrzeć na świat z innej perspektywy (brzmi jak slogan, ale tak to odbieram).

Podsumowując:
- jeśli szukasz przyjemnej książki do poczytania i opis z okładki zachęca Cię zapowiedzią przygody w Ameryce - wybierz coś innego, ponieważ przygodowo i fabularnie książka jest przeciętna.
- jeśli lubisz książki dziwne i co ważniejsze smutne - daj Królowi szansę, może Ci się spodoba tak jak mi.

PS. Moja ocena jest średnią ocen za fabułę (czuję się tu oszukany) i emocje.

Książka jest bardzo specyficzna, więc powyższa ocena jest zdecydowanie bardziej subiektywna, niż dla większości innych utworów.

Na początku wszystko w tej powieści wydaje się być bezsensowne. Czyta się dość ciężko, a dziwne zachowanie głównego bohatera irytuje. Porzuciłem czytanie po jakiś 50 stronach.
Po jakimś czasie zdecydowałem się spróbować jeszcze raz. Jako powieść...