Po przeczytaniu "Dracula. Nieumarły" autorstwa Dacre Stokera i Iana Holta, nie potrafię powstrzymać się przed recenzją w celu polecenia Wam tejże lektury. Jako fanatyczka powieści grozy, szczególnie o treści wampirycznej, pokuszę się o porównanie obydwu dzieł, części pierwszej - klasyki oraz drugiej - nowej odsłony księcia.
To jedyna oficjalna kontynuacja powieści Brama Stokera. Z rozproszonych notatek pisarza, wnuczek Brama, Dacre Stoker we współpracy z Ianem Holtem, odtworzyli dalsze losy rumuńskiego księcia.

Niestety moja chwalebna znajomość historii księcia, pozbawiła mnie przyjemności rozkoszowania się słodką niewiedzą, kiedy ni stąd ni zowąd, postać Drakuli pojawiła się w powieści niebezpośrednio tak utytułowana, co miało stanowić zagadkę dla czytelnika - "przecież przeczytałem już tyle i gdzie w końcu jest ten główny bohater?!" Ano był, był cały czas ukryty pod nieużywanym popularnie nazwiskiem.
Trochę inny niż go zapamiętałam z poprzedniej powieści, długo nie mogłam się przyzwyczaić do innej wizji innego autora. Wkurzał mnie trochę. Ale ostatecznie wyszło na korzyść dla Draculi.

Część pierwsza powieści o hrabim Draculi, złożona w całości z listów i wpisów do dzienników naszych bohaterów, okazała się być dziełem ponadczasowym. Szalenie romantyczny dramat godzi w serca wszystkich co wrażliwszych czytelników.
Czego się spodziewałam po kontynuacji utworzonej przez krewniaka Brama? Że mnie zawiedzie z kretesem. Na całe szczęście tak się nie stało. Mimo niezbyt inteligentnej głównej bohaterki, o której Van Helsign słusznie stwierdził, iż nie rozum nią rządzi, a kłopotliwe emocje, druga część historii o wampirze zdobyła w całości moje serce. Okazała się l e p s z a.

Jakby to dziwnie wszystko razem nie brzmiało, szczerze polecam książki obu Stokerów. Druga jest ewidentnie sprostowaniem pierwszej części, dlatego warto zaznajomić się też z pierwszą. Hrabia jest już prawidłowo nazywany księciem, poprawiona zostaje data katastrofy statku Demeter, także inne zagadnienia zostały podane w odniesieniu do faktów z przeszłości hospodara. Sporo też dodano. Pojawia się historia Stokera i jego teatru. Pojawia się faktyczna data śmierci Brama. Nazwiska niektórych postaci należały do rzeczywistych osób jak np znamienity aktor Irving czy jedyny marynarz, który przeżył katastrofę Titanica. Zostały one wykorzystane ku ich upamiętnieniu.
Książka została stworzona we współpracy z historykiem, pasjonatem średniowiecza, także samego Włada Palownika. Pojawiają się bezkompromisowe dialogi wspominające młodość Draculi, a także bezbłędne lawirowanie po historycznej dynastii Basarabów. Słowem, jest to kawał dobrej roboty.

Po przeczytaniu "Dracula. Nieumarły" autorstwa Dacre Stokera i Iana Holta, nie potrafię powstrzymać się przed recenzją w celu polecenia Wam tejże lektury. Jako fanatyczka powieści grozy, szczególnie o treści wampirycznej, pokuszę się o porównanie obydwu dzieł, części pierwszej - klasyki oraz drugiej - nowej odsłony księcia.
To jedyna oficjalna kontynuacja powieści Brama...