Kolejna książka Harny, która podczas czytania sprawia przyjemność, ale nie jeest jakimś rewelacyjnym tekstem. Tym razem autor zajmuje się modnym ostatnimi czasy tematem lustracji wśród księży. Jesteśmy więc w Krakowie, w 2005 roku. Mamy księdza Konrada Halickiego, który w latach siedemdziesiątych wychowuje się w rodzinie inteligentów. Dziadek znany biolog, wyśmiewający teorię kreacjonizmu, zadeklarowany ateista. Ojciec, komunistyczny pisarz, również ateista.
Pod koniec lat osiemdziesiątych, Konrad przechodzi na drugą stronę barykady i zostaje księdzem. No i mamy teraz wątek lustracyjny. Ksiądz Konrad podejrzany przez media, że w latach PRL współpracował z SB postanawia się zlustrować. Po przeczytaniu swojej teczki trafia TW "Przyjaciel", który w okresie komunizmu donosił na niego. Tak Halicki zaczyna coraz bardziej wchodzić w świat teczek, a to co odkrywa z każdą ich kartką robi się coraz bardziej zagadkowe.

Książka nie jest dla tych, którzy temat lustracji mają powyżej uszu. Nie jest to też książka historyczna. Niby można by pod nazwiskami bohaterów znaleźć aktualnych lustratorów z realnego świata, ale po
co? Czyta się to szybko, ładnie, sprawnie. Może część dotycząca utkwienia w zamieci śnieżnej, w górach jest zbędna, nudna i śmieszna, ale to chyba jedyny słaby punkt w tej książce. Marek Harny stara się przedstawić zgubne skutki lustracji. Ciągłego zaglądania w akta SB i szukania haków. Grzebania w przeszłości, zamiast zabrać się za teraźniejszość i przyszłość.

Kolejna książka Harny, która podczas czytania sprawia przyjemność, ale nie jeest jakimś rewelacyjnym tekstem. Tym razem autor zajmuje się modnym ostatnimi czasy tematem lustracji wśród księży. Jesteśmy więc w Krakowie, w 2005 roku. Mamy księdza Konrada Halickiego, który w latach siedemdziesiątych wychowuje się w rodzinie inteligentów. Dziadek znany biolog, wyśmiewający...