Po powieść Anny Ziętary sięgnęłam głównie dlatego, że przeczytałam jej recenzję na jednym z blogów, które odwiedzam. Stwierdziłam, że mogę zaryzykować, tym bardziej, że nadarzyła się okazja - trafiłam na nią w bibliotece. Początkowo byłam dość sceptycznie nastawiona, wiadomo - polska autorka opisująca zwyczajne życie. Jak się przekonałam, moje podejrzenia nie były nieuzasadnione.

Główną bohaterką powieści jest studentka Anna. Jak się później dowiadujemy, jest ona uosobieniem samej autorki. Choć nigdy nie narzekała na brak pieniędzy, to miała inny problem. Mianowicie jej grono przyjaciół czy nawet znajomych ograniczało się do zaledwie kilku osób. Dodatkowo Anna nie miała szczęścia w miłości, jej chłopakiem był przyjaciel, z którym spotykała się z przyzwyczajenia, myśląc jednocześnie o niespełnionej licealnej miłości. Kolejnym problemem byli rodzice bohaterki, którzy po wielu latach małżeństwa postanawiają się rozwieść. Oczywiście to nie wszystkie problemy Anny, w książce jest ich wiele.

Przyznam szczerze, że książka nie urzekła mnie tak, jak się spodziewałam. Miałam nadzieję, że mnie zaintryguje, wciągnie w wir wydarzeń, a tu - rozczarowanie. Mimo to przeczytałam do końca tą niewielką powieść z nadzieją, że chociaż zakończenie mnie zaskoczy. Spodziewałam się fajerwerków, nagłego zwrotu akcji i tu znów spotkał mnie zawód.

Z drugiej jednak strony, pomijając 'techniczne' usterki, książka zawiera wiele humoru, zabawnych scen i wypowiedzi bohaterów. Jeżeli książka rzeczywiście opowiada o życiu autorki, to jestem pod wrażeniem, choć nie wszystkie sytuacje były godne pozazdroszczenia. Tak czy inaczej, to właśnie jest ten promyczek nadziei, to właśnie ten humor nie pozwolił mi odłożyć książki i przerwać czytania.

Jak to mówią, jedna jaskółka wiosny nie czyni, więc nie zrażam się do innych dzieł polskich autorek i autorów. Wiadomo, że bywają książki lepsze i gorsze, więc mam nadzieję, że ta była pierwsza i jedyna, na której się zawiodłam. Oczywiście nie każę Wam już na starcie przekreślać tej książki i zachęcam do spróbowania, bo może od gustu zależy to, jak ją odbierzemy. Osobiście jestem zwolenniczką fantastyki, więc mogłam się spodziewać mojej reakcji. Jednak w mojej subiektywnej ocenie książka jest tylko przeciętna.

Po powieść Anny Ziętary sięgnęłam głównie dlatego, że przeczytałam jej recenzję na jednym z blogów, które odwiedzam. Stwierdziłam, że mogę zaryzykować, tym bardziej, że nadarzyła się okazja - trafiłam na nią w bibliotece. Początkowo byłam dość sceptycznie nastawiona, wiadomo - polska autorka opisująca zwyczajne życie. Jak się przekonałam, moje podejrzenia nie były...