Po spustoszeniach jakie dokonały się w Nawałnicy, sytuacja w Westeros ulega diametralnej zmianie, nastąpiło zupełne przetasowanie sił. Na zgliszczach starej rewolucji nowe siły dochodzą do władzy, milkną odgłosy buntu, lordowie zawierają nowe sojusze. Wzajemne animozje nie pozwalają na zjednoczenie się w obliczu nadciągającej zimy. Mądrość zastąpiła chciwa ambicja, intrygi i spiski niczym choroba trawią osłabione królestwo.
Cienie śmierci pozbawiono większości interesujących wątków. Akcja toczy się głównie w samych Siedmiu Królestwach, ale także poznamy losy innych jego części jak księstwa Dorne i Żelaznych Wysp. Czytając można odnieść wrażenie, że autor skupił się na zupełnie odległych wątkach, rozmijając się i niewiele wnosząc do głównej linii fabuły, niepotrzebnie ją rozwlekając. Jednak znając Martina można spodziewać się, że jest to kolejna skomplikowana wizja stanowiąca wstęp do nadciągającego zawirowania.
Wielu bohaterów już nie ma a pozostali zostali odsunięci na dalszy plan, autor wprowadza zupełnie nowe postacie, nie związane do tej pory ściśle z główną akcją. Dzięki temu zabiegowi możemy odświeżyć sobie wizję Westeros, poznamy poprzednie wydarzenia z całkiem innej perspektywy. Jednocześnie poprzez mnogość nowych postaci, które poznajemy niestety pobieżnie w zaledwie kliku historyjkach, cała powieść staje się jednym wielkim zlepkiem wydarzeń, pozornie nie związanych ze sobą i dających wrażanie niedokończonych.
Cienie śmierci wypadają dość słabo w porównaniu z poprzednimi częściami. Wydarzenia toczą się zadziwiająco wolno, brak informacji o losach ulubionych postaci może irytować. Jednak czuć klimat i kunszt Martina, zapewne przygotowuje nas do jeszcze większego przewrotu.

Po spustoszeniach jakie dokonały się w Nawałnicy, sytuacja w Westeros ulega diametralnej zmianie, nastąpiło zupełne przetasowanie sił. Na zgliszczach starej rewolucji nowe siły dochodzą do władzy, milkną odgłosy buntu, lordowie zawierają nowe sojusze. Wzajemne animozje nie pozwalają na zjednoczenie się w obliczu nadciągającej zimy. Mądrość zastąpiła chciwa ambicja, intrygi...