Wyobraźcie sobie, że z dnia na dzień zostajecie pozbawieni własnej tożsamości. Zgadzacie się na to, bo za tym kryje się wasze ocalenie. Dostajecie dokumenty zupełnie innej osoby, ucząc się na pamięć nowej daty urodzin czy imion "swoich" rodziców. Obdarci (może już na zawsze?) ze swojego imienia i nazwiska, odgrywacie rolę życia. Czy to jednak sprawi, że w lustrze zobaczycie innego człowieka? Jak długo można żyć w kłamstwie i obawie, że zostanie się zdemaskowanym?

Elżbieta Elsner to nastoletnia Żydówka przebywająca w warszawskim getcie razem ze swym ojcem. Z czasem brak pieniędzy, jedzenia, a więc i przejmujący głód zmusza ją do podjęcia radykalnych kroków - z pomocą pewnej kobiety znajduje pracę jako prostytutka. Jako że jest piękną kobietą, klientów jej nie brakuje, nawet wśród esesmanów. Jeden z nich zaczyna coraz bardziej interesować się Elżbietą.

Krystyna Chylińska to dla wielu osób, w tym dla tych najbliższych, kobieta znikąd, o bardzo mglistej przeszłości. Ale nikt o nic nie pyta. Wystarczy, że pojawiła się w odpowiednim momencie. Przypadkowo pukając do drzwi mieszkania państwa Korzeckich, nie wiedziała jeszcze o tym, że wkrótce stanie się częścią tej rodziny. Będzie żoną doktora i matką dla jego dziecka.

Co łączy obie kobiety? Można by rzec - jedno ciało. Pewna sytuacja sprawia, że Elżbieta otrzymuje kenkartę na nazwisko Krystyna Chylińska. Los podarował jej nowe życie, ale przy okazji dał też ogromny bagaż złożony z kłamstw i lęku o to, by prawda nie wyszła na jaw. Po wojnie mogło się to wszystko zmienić, lecz dla miłości Elżbieta postanowiła pozostać Krystyną, bowiem okazało się, że mężczyzna, którego kochała i bez którego nie potrafiła żyć, był zagorzałym antysemitą. Nie chciała również stracić chłopca, któremu zastępowała matkę, a bez którego również nie wyobrażała sobie życia. Przeszłość nie daje jednak o sobie zapomnieć i wreszcie pojawia się ktoś, kto może zburzyć pozornie poukładane życie Krystyny.

Podwójna tożsamość niesie ze sobą ogromny ciężar emocjonalny. Bohaterka nie do końca jest w stanie pogodzić te dwie osoby w jednym ciele. Zaczyna wątpić w to, kim jest naprawdę. Kryzys tożsamości, poczucie wewnętrznego rozdarcia sprawia, że coraz częściej kieruje się w życiu instynktem niż zdrowym rozsądkiem. Przysparza jej to dodatkowych kłopotów i wyrzutów sumienia. Pisanie listów do męża daje jej chwilowe wytchnienie. Tylko w nich może być sobą, może wyjawić prawdę, ponieważ wie, że one nigdy nie trafią do adresata. Tam zrzuca ciężar wszystkich swoich tajemnic.

"Zasiadając do pisania, zastanawiałam się, czym są dla mnie te listy. Piszę je rzadko, a jednak stanowią pewną ciągłość. Po kolei opowiadam, co wspólnie przeżyliśmy, co ja przeżyłam. Myślę, że są one parawanem, za którym mogę rozebrać się do naga".

W "Listach miłości" Nurowska pokazała jak pięknie można pisać o miłości bez przesadnego sentymentalizmu. Jest to miłość mężczyzny, który nie jest pozbawiony wad, i kobiety, która zdaje się ma ich jeszcze więcej. Miłość ta zbudowana jest na bardzo chwiejnym fundamencie - na kłamstwie. Czy byle podmuch wystarczy, by wszystko runęło jak domek z kart? Przekonajcie się o tym sami, sięgając po tę powieść.

Wyobraźcie sobie, że z dnia na dzień zostajecie pozbawieni własnej tożsamości. Zgadzacie się na to, bo za tym kryje się wasze ocalenie. Dostajecie dokumenty zupełnie innej osoby, ucząc się na pamięć nowej daty urodzin czy imion "swoich" rodziców. Obdarci (może już na zawsze?) ze swojego imienia i nazwiska, odgrywacie rolę życia. Czy to jednak sprawi, że w lustrze zobaczycie...