Zastanawiałam się jak mógłby wyglądać mój dziennik...gdybym tylko miała w sobie na tyle samozaparcia, aby regularnie w nim notować; oraz nie miała tyle roztrzepania, aby nie zgubić go po tygodniu, odłożyć w bezpieczne miejsce, a następnie zastanawiać się gdzie ono jest...Szybko przepadłby bez wieści, a mi pozostałby tylko rumieniec wstydu wypływający na policzki, na samą myśl o tym, że ktoś mógłby go przeczytać...
15 sierpnia, poniedziałek
waga...yyyy ...wzrost znaczy...167cm
jednostki kofeiny 4 (żle)
kupione książki 2
spacery z Muzą 2, ale długie, więc prawie jak 4...Wracając jednak do tematu...
Z Bridget znamy się już od kilku lat, regularnie do niej wracam, jest w niej tak dużo mnie! Każdej z nas. Uwielbiam ją za jej otwartość, oddanie, za to, że plecie trzy po trzy, za dążenie do celu i popadanie przy tym w kłopoty. Za nie udawanie kogoś kim nie jest.
Helen Fielding stworzyła idealnie nieidealną bohaterkę - z kompleksami, wahaniami nastrojów, nałogami, przedstawia nam rok z życia Bridget i jest to przeogromna dawka humoru, ale także obraz dzisiejszego życia - wcale nie tak bardzo przejaskrawiony. Nieważne, czy jesteśmy tak jak Bridget samotną 30 latką, wziętym adwokatem od praw człowieka niczym Mark Darcy, czy Tom, Jude i Shazzer - wszyscy pragniemy tego samego.

Zastanawiałam się jak mógłby wyglądać mój dziennik...gdybym tylko miała w sobie na tyle samozaparcia, aby regularnie w nim notować; oraz nie miała tyle roztrzepania, aby nie zgubić go po tygodniu, odłożyć w bezpieczne miejsce, a następnie zastanawiać się gdzie ono jest...Szybko przepadłby bez wieści, a mi pozostałby tylko rumieniec wstydu wypływający na policzki, na samą...