Średniowiecze, mozolna odbudowa cywilizacji, wykreowany przez Folletta klimat... no właśnie, tym razem to jednak tak średnio mu ten klimat wyszedł, może dlatego że to Anglia?
... ale poprzednio to przecież też była...
Wszechobecny głód, bród, ubóstwo, niesprawiedliwość i intrygi nie robią już takiego wrażenia jak w poprzednim tomie.

Katedra stoi, stoi od dwustu lat i choć pojawiają się na niej pęknięcia, to jednak przestaje być centralnym punktem opowieści. A most, cóż, most to jedynie most i nie potrafi jej w pełni zastąpić.
Kingsbridge urosło, a jakże... ale nie sprawia już wrażenia centralnego punktu galaktyki, ot jest zwykłym miastem, jednym z wielu miast z gotycką katedrą.

I znów, mamy do czynienia z dziełem iście epickim, opisującym losy kilkunastu osób na przestrzeni kilku dziesiątek lat!
Ale opowieść ta brzmi jakby znajomo, autor co prawda pozmieniał daty, odświeżył imiona, pobawił się trochę wydarzeniami, uraczył nas nieoczekiwanymi zmianami miejsc, ale spod spodu tu i ówdzie wyzierają "Filary ziemi" i nie da się ich zatuszować.

Ponownie moje słowa uznania za precyzję słowa!
Natłok postaci i wydarzeń nie męczy, główni bohaterowie opowieści opisani są dość ciekawie i dokładnie.
Ale, no właśnie zawsze jakieś ale.
Znów jak u naszego rodaka piszącego "ku pokrzepieniu serc" charakterologicznie mamy tu wszystko czarno na białym niestety :(
Tak jak w poprzedniej części pierwsze skrzypce grały postaci męskie, tak tutaj są one raczej nijakie i rolę wiodącą przejmują kobiety (Caris, Gwenda, Philippa)
A historia, historia sama w sobie niezwykle ciekawa, można wręcz rzec iż jest zaraźliwa jak "czarna śmierć", po prostu nie da rady się od niej uwolnić.

Choć to przecież czasy zarazy, czasy lewatywy i upuszczania krwi jako panaceum na wszelakie schorzenia.
To jednak również początki chirurgii złamań (balwierze, cyrulicy).
Czasy nielegalnych autopsji, zakazanych przez kościół, zagrożonych straszliwymi karami.
Tak, realia historyczne Follett opisuje wręcz wspaniale: umacnianie się feudalizmu, przypisanie chłopa do ziemi, coraz mocniejsze uprzedmiotowienie kobiet, degeneracja kleru, wzrost roli miast w gospodarce, sam mniut!

I tylko ten język nazbyt współczesny... ups o tym pisałem już przy okazji poprzedniego tomu :)

Serdecznie polecam.

Średniowiecze, mozolna odbudowa cywilizacji, wykreowany przez Folletta klimat... no właśnie, tym razem to jednak tak średnio mu ten klimat wyszedł, może dlatego że to Anglia?
... ale poprzednio to przecież też była...
Wszechobecny głód, bród, ubóstwo, niesprawiedliwość i intrygi nie robią już takiego wrażenia jak w poprzednim tomie.

Katedra stoi, stoi od dwustu lat i choć...