-
Artykuły
„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynu
4 -
Artykuły
Maj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2
3 -
Artykuły
To do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024
9 -
Artykuły
Maj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1
14
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Tajemnica wyspy Flatey
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Seria:
- Editio Black
- Tytuł oryginału:
- Flateyjargáta
- Wydawnictwo:
- Editio
- Data wydania:
- 2017-07-19
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-07-19
- Liczba stron:
- 284
- Czas czytania
- 4 godz. 44 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328326316
- Tłumacz:
- Jacek Godek
- Tagi:
- Islandia kryminał literatura islandzka manipulacja śledztwo tajemnica wyspa zagadka kryminalna
Islandzka wiosna. Zapach morza, krzyk ptaków, foki, ryby, przenikliwy wiatr. Wśród burzliwych wód zatoki Brei∂afjör∂ur, wśród skał i tysięcy małych wysepek znajduje się Flatey. Na wyspie Flatey wieki temu wybudowano maleńką osadę. Odniesiesz wrażenie, że czas tu zwolnił biegu. Z dala od zgiełku wielkiej cywilizacji mieszkańcy żyją tu w spokoju, w ciszy, bez pośpiechu i w zgodzie z rytmem natury. Małomiasteczkowej sielanki osady nic nie zakłóca. Aż do chwili znalezienia zwłok na morskim wybrzeżu.
Już wkrótce Kjartan, którego zadaniem jest wyjaśnienie tej śmierci, uświadamia sobie, że nie ma do czynienia z ofiarą wypadku. Szybko okazuje się, że mieszkańcy wyspy mają swoje głęboko skrywane tajemnice, które w zadziwiający sposób łączą się z mroczną przeszłością. Kluczem do rozwiązania zagadki jest średniowieczny manuskrypt: księga Flateyjarbók, zbiór sag i eposów o starożytnych władcach Wikingów. Aby znaleźć przyczajonego zabójcę, Kjarten musi zejść do ciemnego, niebezpiecznego świata starożytnych legend, symboli i tajnych stowarzyszeń.
Trzymasz w dłoni świetny kryminał łączący w sobie elementy klasyki literatury zbrodni i thrillera. Drobiazgowo odmalowane tło historyczne i kulturowe powoduje, że opowieść staje się niezwykle realistyczna i już po pierwszych kilkunastu stronach nie można się od niej oderwać. Wiernie oddana atmosfera maleńkiej wyspiarskiej osady, gdzie teraźniejszość przenika się ze światem legend i krwawych mitów, intrygująca, tajemnicza księga sprzed wieków, umiejętnie dozowany humor i hipnotyzujące, wciągające czytelnika napięcie — tym jest „Tajemnica wyspy Flatey”!
Nie zgasisz lampki nocnej, póki Kjartan nie złamie odwiecznej tajemnicy…
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Między nami wikingami
Flatey, jedna z niezliczonych wysepek otaczających Islandię, zamieszkana jest przez około 50 osób. Chciałoby się powiedzieć, że to najmniej interesujące miejsce, w którym można by osadzić akcję książki z tajemnicą w tle. Nic bardziej mylnego! Mimowolnie przychodzi mi na myśl „Kult”; mała społeczność mająca bogatą historię i czerpiąca z niej inspiracje, a nawet się na niej wzorująca. Na szczęście nie w tak makabryczny sposób, ale krew wikingów robi swoje. Mimo to tamtejsi mieszkańcy są przyjaźnie nastawieni do obcych i nie wzbraniają się przed wyprawą na główną wyspę, chociaż znajdzie się delikwent (albo dwóch), którzy nie opuścili rodzimego Flatey przez parę dekad.
Pisząc, że lektura szła mi z oporami, to bardzo delikatne stwierdzenie. Początkowo czytałam „Tajemnicę…” bez entuzjazmu i raczej z obowiązku niż dla rozrywki. Kompletnie nie mogłam zrozumieć sensu rozwlekłych wypowiedzi, które z jednej strony czynią tę książkę bardziej realistyczną, a z drugiej – są przeraźliwie nudne. Bo czytelnika raczej nie zainteresuje to, że miejscowy nauczyciel i kościelny organista pomaga wójtowi w pracach gospodarskich i pływa z nim łodzią z wysepki na wysepkę, dzięki czemu ma zapewniony stały wikt. Nuda! Wielu autorów ma problem z tym, jak nadać książce autentyczność, nie bombardując czytelnika mało istotnymi informacjami, a tym samym go nie zanudzając. A rozmowy o pogodzie jak nic nadają książkom autentyczność – w końcu większość ludzi mówi, co im ślina na język przyniesie, nie bacząc, czy jest to dla innych interesujące, czy nie, a z drugiej strony kompletnie niepotrzebne z tegoż samego powodu. Tak więc z nie najlepszym nastawieniem po paru dniach przebrnęłam przez 60 stron, aż tu nagle buch – wciągnęłam się na całego i nie mogłam przestać czytać aż do samego końca. W pewnym momencie uświadomiłam sobie, że nawet te nudne wywody są de facto fascynujące, i żałowałam, że książka skończyła się tak szybko, co ostatnimi czasy bardzo rzadko mi się zdarza, i świadomość tego wprowadziła mnie w chwilowe osłupienie.
Nazwy własne stanowią zwykle problem przy czytaniu książek napisanych w językach wywodzących się ze staronordyckiego. Nie dość, że można sobie na nich język połamać, to jeszcze niełatwo je zapamiętać. Bo jeśli nie ma się zielonego pojęcia o języku, to trudno jest się odnaleźć, mimo że „Tajemnicy wyspy Flatey” nie można nazwać obszerną. Polskie wydanie liczy zaledwie 242 strony (plus mały dodatek zawierający fragmenty jednej z sag), ale mimo to książka skrywa niejedną tajemnicę. Nie są to sekrety rodem z książek Dana Browna, co mogłaby zasugerować wzmianka o średniowiecznym manuskrypcie, ale nie da się ukryć, że jest to kluczowy element, wokół którego wszystko się na Flatey kręci.
Początkowo po cichu naśmiewałam się z „jednego z najbardziej poczytnych autorów powieści kryminalnych w Islandii” – w końcu Islandia to jeden z najmniej zaludnionych krajów świata, więc to raczej żaden wyczyn, ale na korzyść Viktora Arnara Ingólfssona przemawia fakt, że tak jak Yrsa Sigurdardóttir i Arnaldur Indriðason zaistniał nie tylko w skandynawskim gronie. Trzy z jego powieści doczekały się przekładu na język niemiecki, a na podstawie jednej nakręcono serial telewizyjny. Całkiem nieźle jak na inżyniera budownictwa lądowego i wodnego, który w swoim pięćdziesięciopięcioletnim życiu napisał sześć książek.
Natalia Neisser
Książka na półkach
- 169
- 139
- 40
- 7
- 4
- 4
- 3
- 3
- 3
- 3
Opinia
"Tajemnica wyspy Flatey"
"Ludzie za dużo wątpią. Trzeba wierzyć w to, co zapisane w sagach islandzkich i w Biblii, i w to, co mówią starzy ludzie. Wtedy sny i marzenia się spełniają".
Hen, hen, na dalekiej północy, wśród setek małych wysepek, znajduje się islandzka wyspa Flatey. Cofnijmy się do czerwca 1960 r., kiedy to mieszkańcy tej małej wyspiarskiej osady szepczą tylko o jednym. O zwłokach mężczyzny, odnalezionych na jednej z okolicznych wysp. Nie można go zidentyfikować, a mieszkańcy, zamiast dostarczyć jakichkolwiek informacji, wyrażają tylko głębokie niedowierzanie. Do rozwiązania sprawy zostaje oddelegowany zastępca prefekta, Kjartan, który prowadzi śledztwo zdecydowanie wbrew sobie i - nie da się ukryć - wbrew swoim umiejętnościom. Z czasem trop prowadzi do średniowiecznego manuskryptu Flateyjarbok, zawierającego wikińskie sagi. Kopia tej księgi jest najcenniejszym eksponatem tamtejszej biblioteki. Czy w tej księdze śledczy znajdą odpowiedzi na wszystkie pytania? A może to mieszkańcy wiedzą więcej, tylko nikt nie umie zadać odpowiednich pytań?
"Tajemnica wyspy Flatey" to nietypowy kryminał przede wszystkim dla cierpliwych. Początek historii jest dość leniwy, jakby autor chciał odwrócić naszą uwagę od nieboszczyka i skierować ją na tło kulturowe wydarzeń. Zimny, surowy krajobraz; mieszkańcy wykonujący te same obowiązki; zawody przekazywane z pokolenia na pokolenie. Spora monotonia, z wyraźnie zarysowaną hierarchią społeczną, na czele której znajduje się wójt, proboszcz i kościelny. Młode pokolenie ucieka z wyspy, a starsi śnią o lepszej, nowocześniejszej przyszłości. Nie zaprzeczę, że Flatey jest urokliwym miejscem, ale to w końcu zagadka kryminalna a nie krajobrazowa czeka na rozwiązanie.
Księga Flateyjarbok, wokół której oscyluje cała fabuła, jest dobrem narodowym Islandczyków, pomimo, że oryginał znajduje się w Bibliotece Królewskiej w Kopenhadze. Manuskrypt to wyjątkowy, nie tylko ze względu na zawartość, ale i sposób wykonania, o czym dowiadujemy się niemal z każdego rozdziału:
"Ale dla mnie ta księga jest najpiękniejszą rzeczą, jaką oglądały moje oczy. Czarne, lśniące litery na jasnobrązowej skórze są niczym niekończące się rzędy pereł. Ornamenty są dla mnie niczym najpiękniejsze freski na sklepieniach pałaców królewskich".
I tu czeka na czytelnika niespodzianka, bo ma dwie zagadki do rozwiązania. Oprócz tej kryminalnej, jest i również zagadka flatejska, której rozwikłanie wymaga niezwykłej znajomości Flateyjarbok. Niektórzy znają ją na pamięć i potrafią zacytować z zamkniętymi oczami, a zawarte w niej uwagi traktują z największą czcią. Ale czy to wystarczy?
Książka nie jest klasycznym kryminałem skandynawskim. Jest zdecydowanie bardziej stonowana, pozbawiona typowego mroku i nagłych, zapierających dech, zwrotów akcji. Ale może właśnie tacy są Islandczycy, zwłaszcza ci sprzed nieco ponad 50 lat? Niespieszno im do rozwikłania tajemnic i są narodem dumnym ze swojej historii.
"Tajemnica wyspy Flatey"
więcej Pokaż mimo to"Ludzie za dużo wątpią. Trzeba wierzyć w to, co zapisane w sagach islandzkich i w Biblii, i w to, co mówią starzy ludzie. Wtedy sny i marzenia się spełniają".
Hen, hen, na dalekiej północy, wśród setek małych wysepek, znajduje się islandzka wyspa Flatey. Cofnijmy się do czerwca 1960 r., kiedy to mieszkańcy tej małej wyspiarskiej osady szepczą...