Tengu to wielowątkowa historia z próbą wyrównania rachunków za II wojnę światową w tle. Już dawno nie czytałam książki, która jednocześnie podłamywałaby mnie, ale nie na tyle, by wzbudzić jakąś szerszą gamę negatywnych uczuć, które przekładałyby się na potok przekleństw z moich ust. Ta książka w większości jest po prostu bardzo przeciętna i ciężko żywić wobec niej jakiekolwiek emocje.

Masterton sili się na kreację kilku nie najgorzej przedstawionych, odróżniających się od siebie nawzajem postaci, których nijak nie da się polubić. Znienawidzić też się nie da. Jak na przeciętne czytadło, którego spodziewałam się trochę bardziej niż dobrej lektury Tengu jest bardzo nijaką powieścią. Owszem, gdy mowa o scenach akcji, faktycznie coś można "dostrzec", leje się trochę krwi, padają serie strzałów, ale co z tego, gdy kompletnie mnie nie obchodzi, kto przeżył a kto nie, bo los wszystkich postaci jest mi dokładnie obojętny.

Również więcej jest w powieści swego rodzaju materiału nadającego się do książki sensacyjnej a nie horroru. Nawet ciężko mi było poczuć, że czytam choćby we fragmentarycznych częściach grozę, bo wszystko było sztuczne. Najbardziej dialogi - momentami kompletnie nie wiedziałam, o co w nich chodzi, lub stwierdzałam, że ludzie przecież tak nie rozmawiają.
Kolejnych błędów mogłabym jeszcze trochę powymieniać, przytaczając przykłady ze słabo rozpisaną warstwą kryminalną (czytelnik dowiaduje się na samym początku, kto zabił, ale musi potem śledzić marnej jakości śledztwo i jego "ślepe zaułki" wiedząc, że są ślepe) lub brak choćby cząstkowego budowania relacji. Nie polecam

Tengu to wielowątkowa historia z próbą wyrównania rachunków za II wojnę światową w tle. Już dawno nie czytałam książki, która jednocześnie podłamywałaby mnie, ale nie na tyle, by wzbudzić jakąś szerszą gamę negatywnych uczuć, które przekładałyby się na potok przekleństw z moich ust. Ta książka w większości jest po prostu bardzo przeciętna i ciężko żywić wobec niej...