Ta książka to jakiś żart. W skrócie: "my, dobrzy muzułmanie vs. wy, źli, nietolerancyjni chrześcijanie-Europejczycy (ewentualnie ateiści), którzy nie pozwalacie nam robić w Europie tego, na co mamy ochotę". Zdaniem autorki głos muzułmański powinien być traktowany na równi z głosem chrześcijan i ateistów w Europie, nie zauważa jednak, że muzułmanie nadal pozostają mniejszością. Owszem, demokracja szanuje mniejszości, ale nigdy nie jest tak, że to mniejszości sterują całością, a z książki wynika, że tak właśnie autorka chciałaby widzieć nasz kontynent. Bardzo obrazowo opisano to m.in. w rozdziale o meczecie obok Koelner Dom, czyli katedry w Kolonii w Niemczech. Co więcej, autorkę bardzo oburzają działania mające ukrócić życzeniowe podejście wyznawców Allaha...
Przecież muzułmanie mogliby pomóc Europejczykom na nowo spojrzeć na Europę!
Zasady świeckości mogą mieć zastosowanie jeśli chodzi o chrześcijaństwo, ale nie bądźmy nietolerancyjni i dajmy muzułmanom wyznawać ich wiarę!
Wypracowany przez wieki uniwersalizm trzeba podważyć!
Ogólnie nie lubię takich pseudonaukowych książek, które udają obiektywizm, a tak naprawdę są nieudolnymi próbami wybielenia religii (vide Tariq Ramadan). Nie mówię, że islam to zło, ale raczej nie jest też szansą dla Europy, a już na pewno nie w takim stopniu, w jakim opisuje go ta książka. Czy warto przeczytać? Tylko jeśli ma się podstawy, aby spojrzeć krytycznie na to dzieło.

Ta książka to jakiś żart. W skrócie: "my, dobrzy muzułmanie vs. wy, źli, nietolerancyjni chrześcijanie-Europejczycy (ewentualnie ateiści), którzy nie pozwalacie nam robić w Europie tego, na co mamy ochotę". Zdaniem autorki głos muzułmański powinien być traktowany na równi z głosem chrześcijan i ateistów w Europie, nie zauważa jednak, że muzułmanie nadal pozostają...