Siadałem do lektury z obawą, nasłuchałem się wcześniej jaka to straszna lipa. Zanim zacząłem, już miałem poczucie straconego czasu, ale coś mnie, mimo wszystko, do tej powieści ciągnęło. I w sumie nie było najgorzej. Koncept co prawda mocno naciągany, motywacje bohaterów niespecjalnie mnie przekonują, ale prawdę mówiąc, zawsze miałem problem ze zrozumieniem nadmiernie ambitnych ludzi, więc może to problem po mojej stronie. Nie wierzę też, w tak szybki rozwój technologiczny jaki został przedstawiony, to po prostu niemożliwe fizycznie. Zresztą, do zamierzonych celów głównego bohatera zupełnie pewne rzeczy nie były potrzebne. Można też znaleźć kilka innych dziur logicznych. Niemniej czytało mi się dość przyjemnie, bo Najwspanialszy parostatek to literacka krzyżówka dwóch klasycznych gier - Cywilizacji i Settlersów (a ja lubię tego typu rozrywkę), rozwijamy, kopiemy, budujemy, walczymy, zdradzamy, budujemy, rozwijamy, itd., itp., stale kombinując jak nie dać się wykolegować rywalom. Pamiętajmy jednak, że rzecz napisana była długo przed pojawieniem się tych tytułów. Zresztą, K.J. Parker, pisząc Składany nóż czy Młot , stosuje podobny schemat, ale robi to lepiej.

Warsztat Farmera do najdoskonalszych nie należy ale ostatni też nie jest. Taką ocenę mam zapisaną w pamięci, trudno mi ją zweryfikować na podstawie ostatniej lektury, bo niestety, czytałem powieść w przekładzie Oleny Waśkiewicz. Nie popełniajcie tego błędu, strasznie marna robota.

5/10 (być może w lepszym przekładzie dodałbym punkcik)

Siadałem do lektury z obawą, nasłuchałem się wcześniej jaka to straszna lipa. Zanim zacząłem, już miałem poczucie straconego czasu, ale coś mnie, mimo wszystko, do tej powieści ciągnęło. I w sumie nie było najgorzej. Koncept co prawda mocno naciągany, motywacje bohaterów niespecjalnie mnie przekonują, ale prawdę mówiąc, zawsze miałem problem ze zrozumieniem nadmiernie...