Na początku – narracja. Brak tu doskonale znanych z powieści dialogów, brak modnego narratora pierwszoosobowego. Wszystkie treści przekazane są w mowie zależnej, przenikającej przez myśli bohaterek, wdzierającej się do najbardziej skrywanych przez nich części. Przyznaję, że taki układ tworzy trochę chaosu, zwłaszcza, że każda cząstka skupia się na innej bohaterce, a autorka eksperymentowała także z układem czasu zdarzeń, z retrospekcjami. Brak bezpiecznego, ułożonego przedstawiania poszczególnych bohaterów, więc role niektórych trzeba zgadywać po tropach znajdujących się w tekście, szukać ich między zdaniami. Czy jest to jednak wyraźny minus powieści? Byłby to problem, gdyby książka liczyła więcej stron. Jej objętość jest jednak optymalna – to dość, by zawrzeć wszystko, co należało przekazać, ale nie przytłoczyć odbiorcy nadmiarem informacji, nie przedłużyć treści na siłę. Dość, by zostawić nieco tajemnicy.

Jaka jest to historia? Bolesna, smutna i szczęśliwa ni mniej, ni więcej jak samo życie. To opowieść o tym, jak w rzeczywistości wyglądają przyjaźnie. Brak tu idealnej wizji, regularnych spotkań, dzielenia się wszystkimi sekretami i lojalności za wszelką cenę. Brak tu czystej sympatii, brak też natychmiastowego wybaczania sobie kłótni. Przyjaźń pięciu kobiet jest silna i wyjątkowa właśnie przez to, że jest najbardziej daleka od ideału, jak to tylko możliwe. Z biegiem lat wszystkie doceniają swoją znajomość jeszcze bardziej, potrafią z niej czerpać. Pomimo odrobiny chaosu – lub właśnie dzięki niej – sylwetki wszystkich bohaterek z każdym fragmentem są coraz bardziej wyraziste. Cenne jest to, że nie poznajemy ich za sprawą wszechwiedzącego narratora, ale zdobywamy o nich informacje przez całą powieść – na dodatek z różnych perspektyw. To, co dla jednych stanowi zalety, dla drugich jest wadą. To, co wydawało się oczywiste, przy zmianie punktu widzenia okazuje się kryć wielkie zaskoczenie. Oto najmocniejsza strona książki – portrety psychologiczne bohaterek, ich losy, niepowtarzalne, a jednocześnie takie, jakie możemy zaobserwować w ludziach wokół.

Przez cały czas byłam zainteresowana zawartością. Ciekawiły mnie losy bohaterek, chciałam zrozumieć ich zachowania. Narracja poprowadzona jest w taki sposób, by powoli odkrywać przed czytelnikiem najważniejsze elementy układanki. Nie od razu dowiadujemy się, jak ważne są spotkania, nie od razu rozumiemy, między którymi przyjaciółkami są najtrudniejsze relacje. Ostatecznie historia zadziwia, a koncept jest niezwykle chwytliwy. Spędziłam z tą powieścią parę dobrych wieczorów. Jedynym minusem było to, że musiałam zatrzymywać się i zastanawiać, które z fragmentów odnoszą się do której kobiety. Było jednak warto poznać tę autorkę.

Pełna opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2016/09/strzezcie-sie-niezwykych-kobiet-claire.html

Na początku – narracja. Brak tu doskonale znanych z powieści dialogów, brak modnego narratora pierwszoosobowego. Wszystkie treści przekazane są w mowie zależnej, przenikającej przez myśli bohaterek, wdzierającej się do najbardziej skrywanych przez nich części. Przyznaję, że taki układ tworzy trochę chaosu, zwłaszcza, że każda cząstka skupia się na innej bohaterce, a autorka...