Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W 1888 |Brazylię odwiedzają znamienici goście. Jest sławna aktorka dramatyczna Sarah Bernhardt, której to ukradziono niezwykle cenne skrzypce. Na wyraźną prośbę kapryśnej artystki sprawą ukradzionych skrzypiec decyduje się zająć sam Sherlock Holmes wraz z nieodłącznym Watsonem. Akurat trafiają także na sprawę okrutnych i popełnionych z bestialstwem oraz szczególnym polotem morderstw na młodych kobietach. Przy makabrycznie okaleczonych zwłokach zawsze można znaleźć strunę skrzypiec, a przestępca rozzuchwala się coraz bardziej. Dużo mamy tu komizmu słownego, absurdalnych scenek rodzajowych, sytuacji komicznych, aż całość trąci pastiszem. Nie ukrywam, że sposób przedstawienie Sherlocka Holmesa, przez niejednego czytelnika uważany za odkrywczy i nowatorski, nie przypadł mi do gustu. Przynajmniej Soares odrobił swoją lekcję i opisuje różne przywary słynnego detektywa, w tym nałogowe palenie opium i szczególną podatność na kobiece wdzięki. Niestety pełno jest zapożyczeń, a zwieńczenie śledztwa wiele nie wnosi, za to zgrabnie nawiązuje do późniejszych morderstw Kuby Rozpruwacza. Szkoda, że Holmes nie rozszyfrował elementarnych wskazówek od mordercy, bo mógłby go ująć. Ot rozrywkowa literatura.