I na tym kończymy cykl o przygodach Wolhy Rednej. Ten tom, najdłuższy z serii, zdecydowanie najmniej mi się podobał. Bardzo mało (w porównaniu z poprzedniczkami) humoru, a na dodatek główna bohaterka stała się niedomyślną idiotką... Przynajmniej w kontaktach z Lenem. Gdy nie było go w pobliżu myślała całkiem normalnie. Może to miłość tak ją ogłupiła? Oczywiście Herkulesem Poirot to ona nigdy nie była, ale żeby aż tak... No cóż, chyba trochę przesadzam. W dwóch, czy trzech sprawach była konkursowo głupia, ale ogólnie nie jest wcale tak źle...

Wróćmy do tematu.

W ,,Wiedźmie naczelnej" przez ponad sto stron możemy poobserwować przygody W.Rednej bez udziału żadnej wcześniej nam znanej postaci. Poza Welką, ale ona zbyt długo nie bawiła na kartach innych powieści. Później autorka spina to wszystko klamerką i wplata w szeroko zakrojoną intrygę. I tu się zaczyna wszystko co mi się nie podobało. Pogoń Rednej za Lenem (znowu!), jej delikatne ogłupienie i absolutny brak śmiechu. Zakończenie natomiast jest całkiem niczego sobie i w pewnym stopniu wynagradza nieszczęsną intrygę. Mówiąc bardziej obiektywnie bardzo przyjemna i lekka lektura, ale ja chciałam czegoś oryginalnego, śmiesznego, a nie typowej młodzieżowej książeczki. Ogólnie polecam, bo w końcu jak ktoś przeczytał wcześniejsze tomy to wypadałoby skończyć serię. Ale ja spodziewałam się czegoś lepszego, bardziej logicznego, lepiej trzymającego się kupy.


A co mogę powiedzieć o serii jako całości? Ciekawa, humorystyczna. Osobiście nie czytałam jej dla fabuły, ale właśnie dla śmiechu. Jest nieschematyczna i ma w sobie coś co sprawiało, że po raz pierwszy od dawna nie mogłam się doczekać kiedy będę mogła wrócić do czytania. Najlepiej wspominam pierwszy tom. Jest najzabawniejszy, przynajmniej moim zdaniem. Z inną twórczością autorki zamierzam się zapoznać i mam wielką nadzieje, że nie pożałuje. Jestem pewna, że o wrednej wiedźmie długo będę pamiętać i od czasu do czasu przypominać sobie jej przygody.

I na tym kończymy cykl o przygodach Wolhy Rednej. Ten tom, najdłuższy z serii, zdecydowanie najmniej mi się podobał. Bardzo mało (w porównaniu z poprzedniczkami) humoru, a na dodatek główna bohaterka stała się niedomyślną idiotką... Przynajmniej w kontaktach z Lenem. Gdy nie było go w pobliżu myślała całkiem normalnie. Może to miłość tak ją ogłupiła? Oczywiście Herkulesem...