Przeczytałam, by napisać pracę zaliczeniową na historię Kościoła. Wybrałam, bo nie zajmuje zbyt wiele miejsca. Teraz wiem, że dobrze zrobiłam, było warto. Książka rozwiała moje wątpliwości, po przeczytaniu jej jestem po prostu mądrzejsza :)
Szaleństwo chrześcijan to zbiór esejów dotyczących stosunku pogan do chrześcijaństwa w pierwszych pięciu wiekach. Trzon tej publikacji to klasyczne zarzuty kierowane przeciwko nowej wierze, jaką była wiara w Jezusa Chrystusa, dotyczące aspołecznej postawy ludzi nazywających siebie chrześcijanami, ich zgubnego wpływu na losy państwa oraz posądzenia o głupotę i szaleństwo.
Wbrew pozorom jednak zbiór tekstów atakujących wyznawców nowej religii nie jest tak ogromny, jak mogłoby się wydawać, w dużej mierze jest to skutek masowego niszczenia wszelkich wrogich chrześcijaństwu świadectw tuż po uznaniu go za religię równoprawną na terenie Imperium a zwłaszcza po ustanowieniu religią oficjalną i państwową cesarstwa w 380 r. po Chr.
Szaleństwo chrześcijan to wyjątkowa pozycja z racji sposobu przedstawienia tematu, oprócz zestawienia najważniejszych i najbardziej znanych tekstów atakujących chrześcijan, autor przybliża również kontekst kulturowy, historyczny oraz biograficzny, co pomaga lepiej zrozumieć pochodzenie uprzedzeń i niechęć do zagłębienia się w sens nowej wiary przez pogańskich pisarzy.
Ta książka to także dowód na to, że Imperium nie walczyło z chrześcijanami tylko poprzez prześladowania, a nawet na to, że przede wszystkim korzystało z innych sposobów pozbycia się problemu, jakim dla cesarstwa była religia, którą nazywano nowym i zbrodniczym zabobonem (superstitio nova et malefica).
Przez długi czas konflikt pomiędzy pogaństwem a chrześcijaństwem był przeciwstawieniem sobie szaleństwa i rozumu, jednak po kryzysie wieku III konflikt zamienił się w rywalizację dwóch różnych wiar. A idąc dalej można stwierdzić, że chrześcijaństwo przejęło z kultury grecko–rzymskiej racjonalizację i filozoficzny sposób systematyzacji prawd wiary, zaś religia pogańska zaczęła opierać się na irracjonalnych przesłankach, wierze i uczuciach. Nie oznaczało to jednak zmiany podejścia jednych do drugich, tylko wymianę argumentów i sposobu krytyki.
Jak na książkę naukową (w każdy razie bardziej naukową niż popularnonaukową) jest napisana w bardzo zrozumiały sposób, czyta się ją szybko. Nie ma konieczności czytania dwa, czy trzy razy tej samej strony, by pojąć co autor chciał przekazać czytelnikowi.
Zajmuje się ciekawym tematem, który (w tej formie) nie był do tej pory poruszany. Nawiązania do tekstów oryginalnych oraz umieszczenie ich w tekście pozwala wgłębić się w specyfikę tamtych czasów.
Tytuł może być trochę mylący, niektórzy mogą spodziewać się w niej krwawych opisów męczeństwa, rozrywania członków ludzkich przez wygłodniałe lwy czy płonących ciał chrześcijan. Tego w tej książce zdecydowanie nie ma.
To analiza źródeł, nie mająca na celu wywołania emocjonalnych reakcji tylko znalezienie odpowiedzi na pytanie: dlaczego poganie byli nastawieni negatywnie do chrześcijan? A także udowodnienie tezy, że bardziej traktowali ich z politowaniem niż żywili do nich nienawiść.

Przeczytałam, by napisać pracę zaliczeniową na historię Kościoła. Wybrałam, bo nie zajmuje zbyt wiele miejsca. Teraz wiem, że dobrze zrobiłam, było warto. Książka rozwiała moje wątpliwości, po przeczytaniu jej jestem po prostu mądrzejsza :)

Szaleństwo chrześcijan to zbiór esejów dotyczących stosunku pogan do chrześcijaństwa w pierwszych pięciu wiekach. Trzon tej publikacji...