O ile pierwszy tom był naprawdę wciągający, tak jego druga część trochę mnie zawiodła. Początek książki jest przyjemny, natomiast w pewnym momencie akcja zaczyna być opowiadana wybiórczo.
Przez całą pierwszą i drugą część w książce sugerują nam jaka to Kösem jest mądra, przebiegła itp, a moim zdaniem bardziej dopisywało jej szczęście w realizacji planów, niż ona sama uknuła jakąś intrygę.
Drażniło mnie też to, że nagle podczas czytania ulotniła się jedna z córek Mahpeyker i nie wiadomo było co się z nią stało... Być może autorka po prostu pomyliła się w liczeniu dzieci lub o niej po prostu zapomniała.
Miałam wrażenie, że wiele wątków nie zostało poruszonych np: co się działo z córkami sułtanki albo jak wyglądały rządy owej Mahpeyker Kösem Sultan. Wszystko zostało opowiedziane w wielkim skrócie, a sama końcówka pozostawia trochę do życzenia. Powieść jest o około 100 stron krótsza niż jej poprzedniczka, ale jest o wiele mniej wciągająca.
Podsumowując, moim zdaniem ta książka jest warta przeczytania tylko dla tych, którzy chcą się dowiedzieć co było dalej, bądź nie lubią zostawiać sobie niedokończonych serii. Mnie książka nie urzekła.

O ile pierwszy tom był naprawdę wciągający, tak jego druga część trochę mnie zawiodła. Początek książki jest przyjemny, natomiast w pewnym momencie akcja zaczyna być opowiadana wybiórczo.
Przez całą pierwszą i drugą część w książce sugerują nam jaka to Kösem jest mądra, przebiegła itp, a moim zdaniem bardziej dopisywało jej szczęście w realizacji planów, niż ona sama...