Po słynnym Brucknerze spodziewałam się znacznie więcej, a tymczasem z tej książki nie dowiedziałam się zbyt dużo. Czcze wywody językoznawcze, do tego momentami napisane kalekim stylem. O tym, że o mitologii słowiańskiej niewiele wiadomo, to wiedziałam już wcześniej, ale skoro autor też nie został oświecony w owej kwestii, to po co marnować drzewa?

Po słynnym Brucknerze spodziewałam się znacznie więcej, a tymczasem z tej książki nie dowiedziałam się zbyt dużo. Czcze wywody językoznawcze, do tego momentami napisane kalekim stylem. O tym, że o mitologii słowiańskiej niewiele wiadomo, to wiedziałam już wcześniej, ale skoro autor też nie został oświecony w owej kwestii, to po co marnować drzewa?

Czytałem różne książki o tematyce Słowian, lecz ta zmęczyła mnie fest. Opis kilku Bogów i nic po za tym. Aleksander Brückner wybitna postać w literaturze, ale mitologia mu nie wyszła. Trudny język, ciężko skupić się na treści. Książka powinna być prostym językiem napisana.

Czytałem różne książki o tematyce Słowian, lecz ta zmęczyła mnie fest. Opis kilku Bogów i nic po za tym. Aleksander Brückner wybitna postać w literaturze, ale mitologia mu nie wyszła. Trudny język, ciężko skupić się na treści. Książka powinna być prostym językiem napisana.

odpadłem w 1/4; chaotycznie napisana, mało konkretów na początku (nie zapowiadało się na więcej)

odpadłem w 1/4; chaotycznie napisana, mało konkretów na początku (nie zapowiadało się na więcej)

Bardzo dobra, dla naukowców, bo dla przeciętnego odbiorcy jest trudna w czytaniu. Jeśli jednak ktoś zamierza się zapoznać z tematyką mitologii, to lektura, chociaż mniej obowiązkowo, niż ta od Gieysztora.

Bardzo dobra, dla naukowców, bo dla przeciętnego odbiorcy jest trudna w czytaniu. Jeśli jednak ktoś zamierza się zapoznać z tematyką mitologii, to lektura, chociaż mniej obowiązkowo, niż ta od Gieysztora.

Perun, Swaróg oraz Weles schowani za gęstą mgłą elaboratu dla doktorantów slawistyki i koniecznie z zacięciem do językowych, tudzież gramatycznych rebusów.

Perun, Swaróg oraz Weles schowani za gęstą mgłą elaboratu dla doktorantów slawistyki i koniecznie z zacięciem do językowych, tudzież gramatycznych rebusów.

Książka, w moim odczuciu, stricte naukowa. Jest w niej spora dawka wiedzy i informacji, które przyczyniły się do późniejszego ich uzupełnienia przez pozostałych autorów ale zdecydowanie nie polecam osobie, która zaczyna swoją przygodę z mitologią słowiańska, gdyż bardzo łatwo byłoby się zrazić. Jeśli ktoś już "siedzi" w temacie to, myślę, że w wolnej chwili można ją przeczytać w celach dodatkowej edukacji.

Książka, w moim odczuciu, stricte naukowa. Jest w niej spora dawka wiedzy i informacji, które przyczyniły się do późniejszego ich uzupełnienia przez pozostałych autorów ale zdecydowanie nie polecam osobie, która zaczyna swoją przygodę z mitologią słowiańska, gdyż bardzo łatwo byłoby się zrazić. Jeśli ktoś już "siedzi" w temacie to, myślę, że w wolnej chwili można ją...

Aleksander Brückner był znamienitym polskim slawistą i historykiem kultury i literatury. Jednym z Jego najważniejszych osiągnięć jest odnalezienie i opracowanie tzw. kazań świętokrzyskich, bardzo ważnego dokumentu dla polskich badań etnograficzno - kulturowych, opracowanie zasad etymologii słowiańskiej i wkład w stworzenie encyklopedii staropolskiej. Jego cegiełka dla polskiej nauki jest nieprzeceniona. Jest jednym z najwybitniejszych historyków przełomu XIX i XX wieku i położył podwaliny nie tylko pod naukę o mitologii Słowian ogółem, ale także szablon badań porównawczych.
"Mitologia słowiańska" ukazała się oryginalnie drukiem w roku 1918, a więc 100 lat temu! Sama ta myśl wydaje się być dość abstrakcyjna. Czy jest więc aktualna i godna uwagi?
Książka nie jest zwykłą rozprawą naukową. Podkreślić trzeba n samym początku, że propozycja Brücknera jest polemiką ze współczesnymi mu autorami, a więc nie ma typowego wyglądu pracy naukowej. Rozprawia się więc głównie z błędami w dotychczasowych interpretacjach źródłowych i etymologicznych. Wytyka problemy tłumaczeń, oraz samych tekstów źródłowych, więc jest to praca u podstaw w sensie dosłownym. Profesor wytyka kolegom niekompetencje, zmyślenia, krytykuje kroniki i kronikarzy. Książka jest więc rozprawą naukową, mniej systematyką, bardziej dyskusją z innymi naukowcami - głównie Niderlem i Jankiem. Więc jeśli szukacie fabuły, tudzież rozprawy stricte mitologicznej, to nie jest pozycja dla Was. Jeśli chcecie zasięgnąć wiedzy z zakresu wymienionych rzeczy, powinniście zajrzeć raczej do książki "Mitologia słowiańska i polska" (ostatnio drukiem w 1985 roku) tegoż Autora.

Wiele turbosów określa profesora mianem hiperkrytyka. Nic bardziej mylnego. Dzięki swojemu statusowi i wypracowanej pozycji w świecie nauki może sobie pozwolić na nazywanie kolegów po fachu bałamutami, ale któż w słusznej sprawie by tego nie zrobił? Krytykowanie naprowadzania (często bardzo świadomego) badań na fałszywe tory nie jest niczym nowym i zdarza się w świecie nauki od zawsze. Niektórzy przez nieuczciwe praktyki cenią sobie wyniki, choćby fałszywe nad rzetelność. Znamy przecież wiele przypadków fałszowania dowodów czy badań pod własną narrację. Jest to częste szczególnie w przypadkach, kiedy ktoś chce za wszelką cenę zdobyć rozgłos kosztem jakości publikacji. Oburzenie i mocne słowa są tu jak najbardziej na miejscu, choć mogą uchodzić za objaw przerośniętego ego Autora. Słów krytyki nie szczędzi również własnej osobie względem poprzednich publikacji.
Zbytnia pewność siebie i zadufanie w sobie, choć z dozą słuszności może nie zaskarbić sympatii czytelnika względem Autora. Dziś wiemy, że nie wszystkie wiadomości zawarte w treści są aktualne (chociażby Brückner szydzi wręcz z pomysłu, że istnieje część wspólna pomiędzy mitologią słowiańską, a indoeuropejską, a nawet część genów mamy wspólną, więc nie jest to wykluczone. Za to samo Bóstwo uważa również Swarożyca, Swaroga i Jarowita, neguje istnienie jednego z najlepiej zachowanych do czasów nowożytnych obrzędami Bóstwa takiego jak Marzanna),niemniej ogromna wiedza profesora, szczególnie z dziedziny językoznawstwa sprawia, że wiele spostrzeżeń jest innowatorska. Podkreśla to fakt, że część z naukowców popełnia do tej pory wytykane przez niego błędy, szczególnie jeśli chodzi o interpretacje większości kronik.
Książka pisana jest przepiękną polszczyzną. Wbrew temu, co chcą niektórzy wcale nie ma mocno krytycznego podejścia do zagadnienia mitologii słowiańskiej. Powiedziałabym, że jest ono raczej ścisło racjonalne, ale to w końcu pozycja naukowa. Profesor nie próbuje zaprzeczać, że istniała rozbudowana mitologia słowiańska, a tylko wytyka i wskazuje błędy w interpretacjach części swoich poprzedników. Rzekłabym, że jest wręcz dość pobłażliwy i łaskawy co do panteonu. Stosuje w swoich badaniach nie tylko metody porównawcze, ale również lingwistyczne. Za główną ich zaletę uważam wywody etymologiczne z języków słowiańskich. Autor wie co pisze, a Jego błyskotliwe uwagi zwieńcza fakt, iż poprzedzają je takie Jego publikacje jak "Dzieje języka polskiego", "Zasady etymologii słowiańskiej" i późniejszy "Słownik etymologiczny języka polskiego".
Dobry, choć przez zachowawczość Brücknera mocno okrojony bestiariusz również jest jasną stroną książki. Zaletę tę zdaje się niwelować jednak bardzo słaby rozdział o obrzędowości sprowadzony do wypisania i wytknięcia niedorzecznych, oczywistych głupot, głównie dotyczących czci... czosnku przez Słowian i spożywania go razem z wydzielinami ludzkiego ciała.
Z marazmu wyprowadza nas jednak za chwilę genialny wstęp do rozdziału IX. Profesor podsumowuje tam swoje główne tezy, które do dziś dnia świecą przykładem i są jasnymi punktami na firmamencie metod naukowych.
Większość, niestety nie wszystkie źródła zawarte w książce są przetłumaczone. Cytaty jednak nie są jakieś długie i nie powinny nikomu przysporzyć większego problemu przy tłumaczeniu.
Główną i najpoważniejszą wadą publikacji jest kompletny brak bibliografii. Książka owszem, pracuje na źródłach i badaniach, ale niestety wymienia z tytułu tylko kilka z nich. Operuje głównie nazwiskami badaczy, jakby znajomość ich publikacji była oczywista. Jest to posunięcie wręcz karygodne, nie tyle z powodu faktu, że książka traci na autentyzmie, ile przez wzgląd na pracę innych naukowców i zwyczajny brak szacunku dla czytelnika.

Aleksander Brückner był znamienitym polskim slawistą i historykiem kultury i literatury. Jednym z Jego najważniejszych osiągnięć jest odnalezienie i opracowanie tzw. kazań świętokrzyskich, bardzo ważnego dokumentu dla polskich badań etnograficzno - kulturowych, opracowanie zasad etymologii słowiańskiej i wkład w stworzenie encyklopedii staropolskiej. Jego cegiełka dla...

Pozycja niniejsza jest przyczynkiem do badań nad mitologią słowiańską i nie jest hiperkrytyczna jak to się powszechnie uważa. Aleksander Brückner był badaczem ekstremalnie ostrożnym, ale nie był w żadnym wypadku negacjonistą. Pamiętajmy również o epoce, w której przyszło mu badać i publikować. Polecam czytelnikom zainteresowanym komplementarnością oraz multi- i interdyscyplinarnością w tego typu ujęciach (wraz ze "Starożytną Litwą" tego samego autora - oba dzieła się wzajemnie dopełniają).

Pozycja niniejsza jest przyczynkiem do badań nad mitologią słowiańską i nie jest hiperkrytyczna jak to się powszechnie uważa. Aleksander Brückner był badaczem ekstremalnie ostrożnym, ale nie był w żadnym wypadku negacjonistą. Pamiętajmy również o epoce, w której przyszło mu badać i publikować. Polecam czytelnikom zainteresowanym komplementarnością oraz multi- i...

A już myślałam, że żadnej książce nie jestem w stanie dać mniej jak pięć gwiazdek... Zawiodłam się bardzo, gdyż wiele spodziewałam się po tej lekturze. W końcu to mitologia słowiańska... Niestety. I dałabym pewno jeszcze niższą ocenę, gdyby nie temat przewodni.

Książka strasznie zagmatwana. Momentami (częstymi) nie wiedziałam z niej nic. Zastanawiałam się czy zgubiłam gdzieś po drodze zdolność czytania ze zrozumieniem. Było to coś w stylu: X był dla Y tym a tym, ale Z się z tym nie zgadzał twierdząc, że był tym a tym, z czym autor się nie zgadza, bo T pisał tak a tak. Czytało się rozbudowany akapit z mnóstwem odnośników, cytatów pisanych w niezrozumiałym języku, po czym okazywał się niezgodny z prawdą. Po czym pojawiało się zaprzeczenie i nowy całkiem sprzeczny z poprzednim akapit... By po chwili co się stało? Pojawił się kolejny skreślający dwa poprzednie.

Pozostałam z sieczką w głowie, ale na szczęście są większe autorytety w tej dziedzinie. Na szczęście już wiem po jaką książkę sięgnąć by wynieść z niej naukę i prawdę.

A już myślałam, że żadnej książce nie jestem w stanie dać mniej jak pięć gwiazdek... Zawiodłam się bardzo, gdyż wiele spodziewałam się po tej lekturze. W końcu to mitologia słowiańska... Niestety. I dałabym pewno jeszcze niższą ocenę, gdyby nie temat przewodni.

Książka strasznie zagmatwana. Momentami (częstymi) nie wiedziałam z niej nic. Zastanawiałam się czy zgubiłam...