Najnowszą książkę Klaudii Kopiasz czyta się dość szybko i natychmiast o niej zapomina. Miałam wrażenie, że to bardziej przewodnik po wspaniałej greckiej wyspie Zakynthos niż powieść, która wg opisu powinna koncentrować się na trudnych przeżyciach dwojga bohaterów i ich walce z przeciwnościami losu. Może to nie tematyka, która wymaga niezmierzonej ilości wydarzeń i akcja książki nie musi być bardzo dynamiczna, jednak losy bohaterów zdecydowanie są na drugim planie, gdzieś w tle... natomiast na pierwszym zostaną nam podane szczegółowe opisy dań oraz uroki krajobrazów. Nie twierdzę, że takie opisy nie powinny się tu znaleźć, ale gdzieś główni bohaterowie "zgubili się" pomiędzy tymi wszystkimi elementami.
Jeszcze jedną zaskakującą kwestią była sama relacja pomiędzy Mią a Wiliamem, która zostaje opisana zaledwie na kilku stronach, nie ma tu żadnej głębi czy też chemii...w ogóle nie ma nic...
Nie wiem czy może to młody wiek autorki, ale ta książka zdecydowanie potrzebuje jeszcze dopracowania. Jak dla mnie, nawet na lekką wakacyjną lekturę to za mało.

Najnowszą książkę Klaudii Kopiasz czyta się dość szybko i natychmiast o niej zapomina. Miałam wrażenie, że to bardziej przewodnik po wspaniałej greckiej wyspie Zakynthos niż powieść, która wg opisu powinna koncentrować się na trudnych przeżyciach dwojga bohaterów i ich walce z przeciwnościami losu. Może to nie tematyka, która wymaga niezmierzonej ilości wydarzeń i akcja...