Pierwsza połowa książki jest trochę mniej interesująca, bo w zasadzie to poszukiwanie Juliany przez Adama i Toffi po całej Polsce. Dopiero gdy Adam przez przypadek trafia na ślad Juliany i ta zaczyna opowiadać o swoim życiu zaczyna być bardzo interesująco.
Po śmierci mamy i zniknięciu Ivana musiała sama przedzierać się w zimie przez las, żeby trafić do wioski a później dzięki pomocy życzliwych ludzi do miasteczka w którym pomyliła pociąg i zamiast do Warszawy trafiła do Krakowa.
I tu zaczęła się jej gehenna. Najpierw sierociniec prowadzony przez siostry zakonne, w którym była bita, poniżana i ciągle karana. Trochę polepszył się jej los, gdy znalazła się w sierocińcu dla żydowskich dzieci ale i tu wkrótce zmieniło się kierownictwo , zmieniły się czasy i znowu miała problemy bo otwarcie mówiła, że nie lubi Stalina.
Kolejna ucieczka i kolejni ludzie u których przyszło jej żyć. Spotykała na swojej drodze różne obce kobiety te dobre i te złe. Od tych dobrych często musiała odejść po nieszczęściach jakie je spotykały a od tych złych po prostu uciekała i mieszkała na ulicy.
Los z Krakowa rzucił ją do Torunia a potem do Białegostoku i okolice. Było jej bardzo ciężko ale się nie poddawała, pracowała ciężko żeby przeżyć a największą jej pasją były zioła i ich lecznicza moc a największym marzeniem żeby studiować i zostać lekarką.
Autorka serwuje nam też bardzo dużą dawkę historii związanej z czasami stalinowskimi i wczesnym PRL-em w które wplata życie Juliany aż do momentu gdy ta ma już 15-cie lat.
Ta część nie wyzwala już tyle emocji co pierwsza, bo mniej tu tragedii i nieszczęść, ale czyta się ją bardzo dobrze i z zainteresowaniem.

Pierwsza połowa książki jest trochę mniej interesująca, bo w zasadzie to poszukiwanie Juliany przez Adama i Toffi po całej Polsce. Dopiero gdy Adam przez przypadek trafia na ślad Juliany i ta zaczyna opowiadać o swoim życiu zaczyna być bardzo interesująco.
Po śmierci mamy i zniknięciu Ivana musiała sama przedzierać się w zimie przez las, żeby trafić do wioski a później...