"Niebo ma kolor zielony"...często tytuł może być bardzo złudny.
Podobnie bywa z opiniami innych czytelników. Nim sięgnęłam po książkę, zapoznałam się z nimi i przystąpiłam do czytania z nastawieniem,że oto za chwilę wejdę do magicznego świata, może nieco smutnego, ale na pewno pełnego uroku i doskonałego języka.

Pierwsze wrażenia...styl powieści jest piękny, choć momentami nużący.
Jeśli zaś chodzi o warstwę fabularną odczuwam zdumienie, zaskoczenie i szereg wątpliwości. Starałam się naprawdę, ale nie potrafię nazwać świata, w którym przyszło mi obcować przez kilka dni, magicznym.

Małgosia, główna bohaterka i jednocześnie narratorka ,snuje beznamiętną opowieść o swoim dziwnym, trudnym i niezrozumiałym dla mnie życiu.Jej relacje z mężem, rodzicami i córką, mimo pozornej bliskości, są chłodne i nijakie.Ludzie ci tak naprawdę nie są ze sobą, lecz obok, jakby za ścianą...Każdy we własnej skorupie ukrywa tajemnice, uczucia, pragnienia.
Jedyną osobą, która wydała mi się po prostu ludzka, jest matka Małgorzaty. Przez wiele lat, w imię miłości, szła na kompromis. Nie zrezygnowała jednak ze swoich marzeń i w końcu, w jakimś tam stopniu je zrealizowała.
Postać głównej bohaterki wyjątkowo mnie drażniła.To osoba, która nie ma w ogóle wpływu na własne życie, niezrealizowana ani jako matka, ani jako żona, ani zawodowo. Przez wiele lat trwa w dziwnym, wręcz chorym związku, w którym brak szczerości, porozumienia,pełno zaś destrukcji.

No i ogród,wokół którego rozgrywa się akcja utworu. To raj utracony, ale i jednocześnie miejsce, gdzie wyrządzono wielką krzywdę innym ludziom. I tu też mam szereg wahań...czy coś, co uważa się za tak wielki skarb, ostoję i azyl, można tak łatwo oddać byle komu,by ten ktoś za chwilę dokonał okrutnej zbrodni na tętniącym życiem organizmie.

Sromotnie przygnębiła mnie ta książka, zajęła myśli, wprowadziła w stan niemalże depresyjny...i to chyba jej atut.

"Niebo ma kolor zielony"...często tytuł może być bardzo złudny.
Podobnie bywa z opiniami innych czytelników. Nim sięgnęłam po książkę, zapoznałam się z nimi i przystąpiłam do czytania z nastawieniem,że oto za chwilę wejdę do magicznego świata, może nieco smutnego, ale na pewno pełnego uroku i doskonałego języka.

Pierwsze wrażenia...styl powieści jest piękny, choć momentami...