Akcja dzieje się w Ustce. To już dobry znak na sam początek. Książka dotyka spraw trudnych, ale takich, od których nie uciekniemy długo. Przesiedlenia ludności na Pomorzu to pewnego rodzaju blizna historii. Fabuła wprowadza w tą tematykę. Podobna książka, ale moim zdaniem arcydzieło to: Czas kobiet

Akcja dzieje się w Ustce. To już dobry znak na sam początek. Książka dotyka spraw trudnych, ale takich, od których nie uciekniemy długo. Przesiedlenia ludności na Pomorzu to pewnego rodzaju blizna historii. Fabuła wprowadza w tą tematykę. Podobna książka, ale moim zdaniem arcydzieło to: Czas kobiet

Poetycko- filozoficzna książka.
Trochę smutna, jednocześnie krzepiąca. Dająca nadzieję, że człowieczeństwo nie zna granic, koloru skóry, religii, narodowości.
Czekałam na wieści o Hildegard i jej synach, ale się nie doczekałam.
I niestety jest to bardziej prawdopodobne, że już nigdy się obie kobiety nie spotkały:(

Poetycko- filozoficzna książka.
Trochę smutna, jednocześnie krzepiąca. Dająca nadzieję, że człowieczeństwo nie zna granic, koloru skóry, religii, narodowości.
Czekałam na wieści o Hildegard i jej synach, ale się nie doczekałam.
I niestety jest to bardziej prawdopodobne, że już nigdy się obie kobiety nie spotkały:(

Aż ciężko uwierzyć, że książka podejmująca tak trudny temat, może być jednocześnie taka ciepła i... oczyszczająca. Zachwycił mnie poetycki styl, którym opisywane są zwykłe czynności, zwykłe problemy, ale też trudne emocje towarzyszące wydarzeniom tamtego czasu. Muszę przyznać, że czasem zaszkliły mi się oczy przy lekturze, a z drugiej strony te wzruszenia i niełatwe historie były przełamywane odpowiednią ilością ciepła, przytulności domu, "mamusinej" opiekuńczości, dobroci, zrozumienia i wybaczenia.
Szkoda, że autorka ma na koncie tylko jedną książkę. Z chęcią przeczytałabym coś jeszcze spod ręki pani Kujawskiej.
Bardzo polecam.

Aż ciężko uwierzyć, że książka podejmująca tak trudny temat, może być jednocześnie taka ciepła i... oczyszczająca. Zachwycił mnie poetycki styl, którym opisywane są zwykłe czynności, zwykłe problemy, ale też trudne emocje towarzyszące wydarzeniom tamtego czasu. Muszę przyznać, że czasem zaszkliły mi się oczy przy lekturze, a z drugiej strony te wzruszenia i niełatwe...

Jedna z najpiękniej napisanych książek, jakie czytałam.
Jedna z tych, w których słowa i kreślone nimi obrazy poruszają do głębi, na długo pozostawiając w duszy mieszankę słodyczy, cierpkości i goryczy, prawdziwe bogactwo smaków.
Świat prosty, codzienny a metafizyczny.
Jakby widziany oczami dziecka, dla którego potajemny wypad na sąsiednie podwórko, był Przygodą Życia.
Jakby postrzegany przez nasłuchującą wieczornych rozmów Podłogi z Panią Szafą.
Jakby doświadczany przez tych, którzy już wiedzą, a raczej czują,że dzięki rozciągającemu się za drzwiami światowi, odkrywamy Świat w sobie.
Jakby mój.

Jedna z najpiękniej napisanych książek, jakie czytałam.
Jedna z tych, w których słowa i kreślone nimi obrazy poruszają do głębi, na długo pozostawiając w duszy mieszankę słodyczy, cierpkości i goryczy, prawdziwe bogactwo smaków.
Świat prosty, codzienny a metafizyczny.
Jakby widziany oczami dziecka, dla którego potajemny wypad na sąsiednie podwórko, był Przygodą Życia....

„Dom Małgorzaty” jest historią dwóch rodzin skupionych wokół domu, domu jako przystani w trudnej powojennej historii ziem zachodnich , o stracie i nadziei.
Poznajemy Niemkę Hildegard zamieszkującą w nim od lat , doświadczoną przez wojnę utratą rodziny oraz Polkę – Małgorzatę , której wojna pozbawiła rzeczy materialnych, jej domu i pamiątek . Początkowo kontakty kobiet są znikome, na pograniczy nienawiści, wszak Niemka zdaje sobie sprawę iż traci dom który jest ostatnia nicią jej przeszłości a Polka rozpoczyna w nim snuć historię swojego życia.
Kobiety stopniowo przełamują niechęć do siebie , powstaje miedzy nimi nić porozumienia, spojrzenia z szerszej perspektywy na rzeczy które są ważne. Cichą, dziwną i pełną oczekiwań
znajomość łączą wspólne oczekiwania, choroba dziecka czy mogiły na cmentarzach.
Kiedy Hildegard odchodzi Małgorzata odczuwa ogromną pustkę i brzmiące w jej uszach słowa (…)- Co mogę dla ciebie zrobić?- spytała Małgorzata. – Zostań mną – odpowiedziała Hildegard.(…) Czyżby tymi słowami przekazała jej dom w opiekę ?
Opowieść o Domu Małgorzaty z jej codziennym życiem przesiąknięte jest mnóstwem uczuć , refleksji i metafizyki.
Niezwykła powieść, traktująca o życiu codziennym w trudnej powojennej rzeczywistości, głęboko zapadająca w pamięć.
POLECAM !!!
[TWK 89]

„Dom Małgorzaty” jest historią dwóch rodzin skupionych wokół domu, domu jako przystani w trudnej powojennej historii ziem zachodnich , o stracie i nadziei.
Poznajemy Niemkę Hildegard zamieszkującą w nim od lat , doświadczoną przez wojnę utratą rodziny oraz Polkę – Małgorzatę , której wojna pozbawiła rzeczy materialnych, jej domu i pamiątek . Początkowo kontakty kobiet są...

Książka z tych, które chce się mieć na półce. Zwłaszcza, że tematyka jest mi bliska a na nadmorskie Miasto o którym mowa w książce już nigdy nie będę patrzyła tak jak dotychczas. Książka piękna, wzruszająca. Książka z tego rodzaju książek, po przeczytaniu których mówię wszystkim bliskim, wręcz naciskam i nagabuję: "musisz ją przeczytać".

Książka z tych, które chce się mieć na półce. Zwłaszcza, że tematyka jest mi bliska a na nadmorskie Miasto o którym mowa w książce już nigdy nie będę patrzyła tak jak dotychczas. Książka piękna, wzruszająca. Książka z tego rodzaju książek, po przeczytaniu których mówię wszystkim bliskim, wręcz naciskam i nagabuję: "musisz ją przeczytać".

"Dom Małgorzaty"to bardzo ciekawa i pięknie napisana książka.
Jest to historia dwóch kobiet Hildegard i Małgorzaty.
Hildegard to Niemka z Miasta nad morzem,której mąż i dwaj ukochani synowie walczą na froncie a ona czeka na ich powrót.Czekając dba o dom bo dom to wszystko co jej pozostało,to poczucie bezpieczeństwa.
Kończy się wojna i rozpoczyna się proces wysiedlania Niemców i osiedlania się w mieście Polaków.Do domu Hildegard wprowadza się Polka Małgorzata.Między kobietami początkowa wrogość i obojętność przeradza się z czasem w subtelną przyjażn.
"Dom Małgorzaty" to głęboka i bardzo poruszająca historia.która głęboko zapada w pamięć.

"Dom Małgorzaty"to bardzo ciekawa i pięknie napisana książka.
Jest to historia dwóch kobiet Hildegard i Małgorzaty.
Hildegard to Niemka z Miasta nad morzem,której mąż i dwaj ukochani synowie walczą na froncie a ona czeka na ich powrót.Czekając dba o dom bo dom to wszystko co jej pozostało,to poczucie bezpieczeństwa.
Kończy się wojna i rozpoczyna się proces wysiedlania...

Z pozoru dość niewielka książka zachwyca mnogością podjętych tematów. Jest to książka o wojnie, a może nawet bardziej o tym jakie niesie za sobą zło. O wojnie, która nawet, jeśli nie dotyka bezpośrednio to pozostawia swój głęboki ślad. O wojnie oczami kobiet, ale jednak nieco z innej perspektywy niż, chociażby książka Swietłany Aleksijewicz "Woja nie ma w sobie nic z kobiety". "Dom Małgorzaty" opisuje los kobiet pozostawionych z dziećmi, dobytkiem lub jego resztkami, czekających i walczących również na froncie, ale froncie codziennego życia w zdezorganizowanej codzienności. Jest to książka o kobietach i ich świecie, gdzie bliższe niż górnolotne idee, są kwestie codziennego funkcjonowania. Autorka silnie daje do zrozumienia, że spojrzenie kobiet nie jest gorsze – jest inne, bliższe biegowi natury, bardziej zmysłowe, oparte na intuicji, snach i przeczuciach. Ewa Kujawska niejako afirmuje te cechy kobiet, które nierzadko bywają wyśmiewane, ukrywane, a często to one właśnie stanowią o sile i pomagają w dłuższej perspektywie przetrwać najtrudniejsze czasy.
Pisarka w piękny, poetycki sposób opisuje świat duchowy. W jej prozie pojawia się Bóg i anioły, jednak odniesienia te nie są próbą nachlanego “nawracania” czytelnika lecz raczej odwołaniem do szerszego pojmowania świata niż jego racjonalny obraz. Bardziej mistyczny odbiór tej prozy nasuwa również skojarzenie, że jednym z bohaterów książki jest też tytułowy dom. Miejsce, które buduje naszą tożsamość, jest jej nieodłączną częścią – korzeniem.
To piękna i mądra książka, z gatunku tych, które pozostają w nas delikatnym osadem zadumy. Zamyśleniem, które zostaje z nami na dłużej niż samo jej czytanie.

Z pozoru dość niewielka książka zachwyca mnogością podjętych tematów. Jest to książka o wojnie, a może nawet bardziej o tym jakie niesie za sobą zło. O wojnie, która nawet, jeśli nie dotyka bezpośrednio to pozostawia swój głęboki ślad. O wojnie oczami kobiet, ale jednak nieco z innej perspektywy niż, chociażby książka Swietłany Aleksijewicz "Woja nie ma w sobie nic z...

świetna ksiązka, która głęboko zapada w pamięć i wciaga od pierwszych stron.Chetnie przeczytałabym ja jeszcze raz. polecam

świetna ksiązka, która głęboko zapada w pamięć i wciaga od pierwszych stron.Chetnie przeczytałabym ja jeszcze raz. polecam

Przepiękna opowieść. Oszczędny język, bardzo poetycki. To nie jest łatwy temat, w końcu życie łatwe nie jest. Ciekawe spojrzenie autorki. Jest coś ckliwego w tej powieści, nie ma jednak lukru. Bardzo ciekawa.

Przepiękna opowieść. Oszczędny język, bardzo poetycki. To nie jest łatwy temat, w końcu życie łatwe nie jest. Ciekawe spojrzenie autorki. Jest coś ckliwego w tej powieści, nie ma jednak lukru. Bardzo ciekawa.