„(…) - Jest takie powiedzenie, panie Adams, nie to jest piękne, co jest piękne, ale to, co się komu podoba” - odpowiedź tytułowego bohatera powieści na krytykę jego obrazu przez profesora malarstwa.
Zatem może dla innych „Al”, powieść obyczajowo - psychologiczna jest treściwa i wartościowa, ale mnie się ona nie podoba. Kontynuacja losów Alfonso Columbato z „Ptaśka”, który po traumatycznych wydarzeniach wojennych i dwuletnim pobycie w szpitalu psychiatrycznym, wychodzi na „wolność” i układa sobie życie na nowo, dla mnie jest nudna, mało interesująca i nieporywająca. Zwyczajna historia, przeciętnego człowieka poszukującego swojego miejsca na Ziemi, nie wywołująca większych emocji. Ponadto historia romansu i późniejszego związku ALa (Alfonsa) z Al (Altheo) jest tak infantylna i mało realistyczna, że momentami nie da się o niej czytać. Również pojawiające się treści zoologiczne (o hodowli motyli) i botaniczne (o budowie roślin) są nieprecyzyjne, chaotyczne i niewiele wnoszą do utworu. Literacko powieść poprawnie napisana, którą łatwo i szybko się czyta, jak na dobrego pisarza przystało.

„Ptasiek”- debiutancka powieść autora - nietuzinkowa, oryginalna i intrygująca - sprawia, że pragniemy poznać dalsze losy jej bohaterów. Niestety po zapoznaniu się z jej kontynuacją nie czujemy się w pełni usatysfakcjonowani. „Al” - ot taka sobie opowiastka. Do tego… co z tytułowym PTAŚKIEM? Czy naprawdę nie istniał? NIE podoba mi się takie rozwiązanie tej historii. Podsumowując NIE POLECAM!

„(…) - Jest takie powiedzenie, panie Adams, nie to jest piękne, co jest piękne, ale to, co się komu podoba” - odpowiedź tytułowego bohatera powieści na krytykę jego obrazu przez profesora malarstwa.
Zatem może dla innych „Al”, powieść obyczajowo - psychologiczna jest treściwa i wartościowa, ale mnie się ona nie podoba. Kontynuacja losów Alfonso Columbato z „Ptaśka”, który...